tasiemce
Tasiemce —
gromada płazińców (ok. 1500 gatunków) prowadząca pasożytniczy tryb życia, głównie w przewodach pokarmowych kręgowców oraz w przewodach wątroby i w jamach ciała. Ciało zbudowane jest z główki (skoleksu), szyjki i członów, nie mają narządów zmysłowych i układu pokarmowego. Brak układu oddechowego – energię czerpią z rozkładu glikogenu. Substancje pokarmowe wchłaniają całą powierzchnią ciała. Najbardziej znanymi przedstawicielami są: tasiemiec uzbrojony o długości ok. 8m z dwoma wieńcami haczyków na skoleksie (Taenia solium – tasiemiec świński) i tasiemiec nieuzbrojony o długości ok. 10 m (Taenia saginata – tasiemiec wołowy). Przechodzą złożony cykl rozwojowy, w którym ostecznym żywicielem jest człowiek. Zjedzone przez zwierzę, tzw. żywiciela pośredniego, zapłodnione segmenty rozwijają się w larwy tasiemca, które przemieszczają się do mięśni zwierzęcia i tworzą tam cysty. Zakażenie następuje po zjedzeniu zakażonego mięsa, z którego tasiemiec uwalnia się w jelicie człowieka. Przyczepia się do błony śluzowej jelita i kontynuuje swój cykl rozwojowy. Każdy segment ciała tasiemca, tzw. proglotyda, zawiera zarówno męskie, jak i żeńskie narządy rozrodcze. Młode proglotydy uwalniają nasienie, którymi zapładniają jaja w starszych proglotydach. Po czym zapłodnione segmenty odłączają się i są wydalane z kałem. Tasiemce można usuwać przy użyciu leków przeciwrobaczych.
