Definicja pojęcia:

tundra

Tundra —

bezleśny obszar roślinny w płn. strefie podbiegunowej pokryty głównie mchami, porostami oraz nielicznymi krzewami i karłowymi drzewami, o bardzo krótkim okresie wegetacji (60 dni). Charakteryzuje się występowaniem dwóch pór roku: krótkiego lata bez nocy i długiej, ciemnej zimy oraz wieczną zmarzliną gleby, która odmarza w lecie na głębokość kilkunastu centymetrów. Obejmuje obszary globu położone między rejonami wiecznych śniegów aż do szerokości geograficznej ok. 70° (od południa graniczy z tajgą, od której oddziela ją ok. 100 km pas przejściowy zwany lasotundrą).