Wielkie plemniki małych kałamarnic

Wyróżniające się małymi rozmiarami kałamarnice rekompensują sobie niższy seksualny status, wytwarzając wyjątkowo duże plemniki.

Japoński zespół Yoko Iwaty z uniwersytetu w Tokio prowadził badania nad kałamarnicą Loligo bleekeri. Jak się okazało, mniejsze osobniki tego gatunki, nie mogąc bezpośrednio rywalizować o samice z większymi, dopinają swego dzięki wyjątkowo dużym plemnikom.

Duże samce wabią samice dzięki grze kolorów na ich ciałach. Rywalizują z innymi dużymi samcami, a zwycięzca zapładnia samicę, umieszczając w jej jajowodzie pakiecik zawierający plemniki. Następnie bacznie obserwuje samicę – aż do momentu złożenia jaj.

Małe samce przyjmują odmienną taktykę – podkradają się do samicy, którą już wcześniej zajmował się ich większy rywal – i umieszczają pakiecik spermy na zewnątrz ciała samicy, niedaleko otworu gębowego. Decydujące znaczenie ma tu czas – mały samiec czeka aż do momentu, w którym samicą zaczyna składać jaja – licząc na to, że będą się one przemieszczać nad jego pakiecikiem plemników i zostaną zapłodnione.

Jednak szczególne znaczenie ma jakość plemników – w przypadku małych samców są one dużo większe niż u dużych samców. To pierwszy znany gatunek, w ramach którego plemniki mogą się różnić tak bardzo. Większe plemniki nie są bardziej ruchliwe ani bardziej zdolne do zapłodnienia, natomiast lepiej od małych radzą sobie poza ciałem samicy. Dlatego mogą wykorzystać okazję, która nie nadarzyła się małym plemnikom dużego rywala.

Większe samce mają więcej potomstwa – prawdopodobnie dlatego, że ich plemniki wcześniej docierają do jaj. Jednak nietypowa taktyka małych samców sprawia, że wciąż są w stanie przekazywać swoje geny.