Łuskowiec zwyczajny (Pinicola enucleator)
Łuskowce to bardzo ładne ptaki. Zwłaszcza samce wyróżniają się swym barwnym upierzeniem. Łatwiej rozpoznać je w terenie niż skromniej ubarwione samice. W zimie są rzadkimi gośćmi w karmnikach. Bywa, że zalatują do Polski. Można je tu spotkać tylko zimą – w wyjątkowo chłodne sezony ptaki te migrują na południe dalej niż zwykle i od czasu do czasu zapędzają się aż do Europy Środkowej.
Bardzo charakterystycznie upierzone są samce łuskowca zwyczajnego. Ciemnoczerwone pióra zdobią ich głowę, grzbiet, oraz pierś i dużą część brzucha ( reszta jest biała). Skrzydła i ogon są czarnej barwy. Kontrastowe białe pasy dodatkowo zdobią skrzydła. Wzór ubarwienia samicy jest podobny, ale barwy jej piór są o wiele skromniejsze, stonowane – szaro-brunatne. Upierzenie wierzchniej oraz spodniej części ciała jest szare. Głowa jest nieco ciemniejsza, rdzawobrązowa. Skrzydła i ogon są ubarwione tak jak u samca. Tęczówki są bardzo ciemne. Dziób jest czarny i posiada charakterystyczny dla wielu ptaków w tej rodzinie kształt – jest bardzo wysoki i dość krótki co czyni go masywnym.
Łuskowce zamieszkują północne części Eurazji oraz Ameryki Północnej. Ich zasięg w Europie obejmuje Skandynawię ( występują przede wszystkim w Norwegii i Finlandii), w Azji syberyjską tajgę. W Ameryce Północnej południowa granica ich zasięgu przesuwa się dalej w głąb kontynentu na zachodzie i obejmuje łańcuchy górskie. W granicach swego zasięgu ptaki te mogą migrować w wyjątkowo srogie zimy – z północy na południe.
Lasy borealne. Często tworzą małe stada, zwłaszcza zimą.
Samica sama buduje gniazdo i wysiaduje jaja, składa ich zwykle około czterech. Samiec przez cały ten czas towarzyszy jej i dostarcza pożywienia. Gdy wylęgną się pisklęta obydwoje rodziców podejmuje się opieki nad nimi.
Łuskowce odżywiają się pokarmem roślinnym. Zjadają przede wszystkim nasiona i owoce. Uzupełnieniem ich diety są owady.
