Koniczyna biała, czerwona liść (Trifolii Albi, Rubr Folia)
Występowanie
Koniczyna liczy około 250 gatunków i występuje na wszystkich kontynentach oprócz Australii. Koniczyna czerwona występuje na północnych terytoriach Afryki, w środkowej Azji oraz w całej Europie. Jako roślina uprawna występuje w Ameryce Północnej i Południowej oraz Australii.
Wygląd
Łodyga koniczyny czerwonej może podnosić się lub wznosić na wysokość 50 cm. Liście mają kształt jajowaty lub eliptyczny, składają się z trzech listków. Kwiaty mają barwę jasnopurpurową, mają przyjemny zapach. Owoc jest niewielkich rozmiarów, zawiera jedno nasiono.
Zbiór
Surowiec zbiera się podczas rozkwitania rośliny. Należy ściąć kwiaty wraz z górnymi liśćmi oraz szypułkami. Suszenie należy przeprowadzić w zacienionym i przewiewnym miejscu.
Właściwości lecznicze
Sporządzane z koniczyny wyciągi mają wiele właściwości leczniczych, są pomocne podczas infekcji, ponieważ działają wykrztuśnie i sprawdzają się pomocniczo podczas leczenia zapalenia oskrzeli. Czerwona koniczyna działa wspaniale na układ sercowo-naczyniowy, dlatego zaleca się ją stosować przede wszystkim w celach profilaktycznych. Koniczyna sprawdza się w leczeniu wielu kobiecych schorzeń, reguluje menstruację, łagodzi nieprzyjemne dolegliwości związane z menopauzą, pomaga zwalczać napięcie przedmiesiączkowe, przeciwdziała osteoporozie. Co więcej, sprawdza się również w leczeniu łysienia oraz trądziku androgennego. Koniczyna czerwona jest bogata witaminy, białka i składniki mineralne, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Co więcej, składniki te są łatwo przyswajalne przez organizm ludzki. Wodne wyciągi mają bardzo korzystny wpływ na skórę, sprawiają, że staje się ona bardziej jędrna, rozświetlona, mniej zanieczyszczona, dobrze nawilżona. Koniczynę poleca się stosować również w formie zewnętrznej, ponieważ łagodzi swędzenie skóry oraz działa zewnętrznie przeciwbólowo. Można również stosowa ją do płukania jamy ustnej i gardła.
Praktyczne zastosowanie
Odwar do płukania gardła i jamy ustnej, polecany również do okładów na swędzącą skórę
Składniki:
1,5 łyżki rozdrobnionego ziela koniczyny
Woda
Ziele zalać ok 0,5 litra wody. Gotować przez 15 minut. Odstawić do wystudzenia. Pić 3 razy dziennie po pół szklanki przed posiłkami.
Koniczyna biała Trifolium repens płożąca, zakorzeniająca się, gładka, pełna, bezlistna łodyga. Liście są odwrotnie jajowate, trójlistkowe, na długich ogonkach, brzegi są ząbkowane, wieczorem liście odginają się do góry, u nasady maja jasna plamę w kształcie podkowy, błoniaste, jajowate przylistki zrastają się w rurkę obejmująca łodygę. Kwiatostan to kulista główka na długiej szypule, kwiaty są motylkowe, białe, owoce to 2-4 nasienne, pękające strąki z drobnymi, sercowatymi, żółtymi nasionami. Płytko się zakorzenia, ma dużo korzeni przybyszowych. Roślina pastewna, miododajna, lecznicza, kwiaty pomagają w reumatyzmie i artretyzmie. Rośnie na polach, miedzach, łąkach, podwórkach, nieużytkach, przydrożach.
Koniczyna łąkowa Trifolium pratense podnosząca się, przylegająco owłosiona łodyga, eliptyczne, trójlistkowe liście, listki całobrzegie, u nasady są owłosione i szydlaste przylistki, motylkowe, purpurowe kwiaty, są zebrane w kuliste lub jajowate główki, rurka kielicha jest z wierzchu owłosiona, w środku ma pierścień włosków. Owoc to mały, jednonasienny strąk. Korzeń palowy z wieloma korzeniami przybyszowymi. Roślina miododajna, pastewna i lecznicza, działa moczopędnie i wyksztuśnie, rośnie na polach, łąkach, miedzach, podwórkach, przydrożach, w ogródkach.