Kamusznik (Arenaria interpres)

Nazwę swoją wziął od sposobu żerowania. Czasami może być trudno rozpoznać tego ptaka po ubarwieniu, szczególnie spoczynkowym. Jeśli jednak zobaczymy go żerującego, nie będziemy mieli wątpliwości. Porusza się szybko po plaży, w biegu odwracając muszle, pęki glonów, kawałki drewna i kamienie, czasami cięższe od niego samego.

Wygląd

Jest to krępy, krótkonogi i krótkodzioby biegus wielkości szpaka. W szacie godowej upierzenie jest barwne – grzbiet rdzawy z czarnym plamkowaniem, na głowie, szyi i piersi widać kontrastowy czarno-biały rysunek, tworzący na szyi i piersi charakterystyczny „śliniak”. Nogi są pomarańczowo-żółte, dziób ciemny. Upierzenie młodych jest podobne do spoczynkowego – szaro-brązowe z białym spodem i podgardlem.

Biotop

Kamusznik zamieszkuje kamieniste wybrzeża morskie, a także suche, kamieniste partie tundry. Poza sezonem lęgowym można go spotkać na plażach, jak również przy falochronach, molach, umocnieniach brzegów itp.

Występowanie

Areał lęgowy obejmuje wybrzeża Eurazji i Ameryki Północnej oraz Grenlandię. Jest to gatunek wędrowny, zimujący w Afryce, Indonezji, Australii i Ameryce Południowej. W Polsce pojawia się corocznie na wybrzeżu jako nieliczny ptak przelotny w okresach IV -V, VII-X, sporadycznie przelatuje w głębi kraju.

Lęgi

Kamusznik wyprowadza 1 lęg w roku. Gniazdo buduje w płytkim dołku pomiędzy kamieniami. Wyścieła je porostami i miękkimi trawami. W zniesieniu są 3-4 gruszkowate jaja, oliwkowe lub brązowe w ciemniejsze plamki. Wysiadują oboje rodzice przez ok. 3 tygodnie. Po wykluciu piskląt samica przerzuca stopniowo na samca całą troskę o potomstwo.

Pokarm

Kamusznik żywi się drobnymi mięczakami, skorupiakami, pająkami i owadami. Zjada także nasiona.