Bekas dubelt (Gallinago media)

Wstęp

Ptak mniejszy od sierpówki (Streptopelia decaocto). W kraju bardzo nieliczny wędrowny gatunek lęgowy, regularnie na przelotach. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN). Gatunkiem podobnym jest nieco mniejszy kszyk (Gallinago gallinago), różniący się nieprążkowanym spodem ciała. Ptak aktywny o zmierzchu.

Wygląd

Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Jasna brew. Ciemny kantarek oraz pasek policzkowy. Dziób średniej długości, prosty. Sylwetka krępa. Wierzch brązowy, z ciemnobrązowym wzorem. Spód ciała oraz spód skrzydeł intensywnie prążkowany. Ogon z białymi zewnętrznymi sterówkami. Nogi żółtawe lub szarawozielone. W locie na wierzchu skrzydeł wyraźnie widoczny jasny pasek skrzydłowy. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane są podobne do dorosłych.

Występowanie

Występuje w Eurazji, od Norwegii, Polski i Ukrainy na zachodzie, po środkową Syberię. Na południu jego zasięg sięga około 48 równoleżnika, na północ sięga za koło podbiegunowe. Dubelty migrują na zimę do subsaharyjskiej Afryki.

Biotop

Zamieszkują głównie doliny rzeczne, rozlewiska, torfowiska i gęsto zarośnięte bagna. Ponadto spotykane są na mniej wilgotnych obszarach – skrajach lasów, polanach leśnych i innych otwartych, częściowo zakrzaczonych obszarach.

Lęgi

Gatunek poligamiczny. Gnieździ się na ziemi, w ukryciu roślinności. Gniazdo wyścielone jest trawą oraz mchem. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa 4 jaja. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi 22-24 dni. Zaraz po wykluciu pisklęta opuszczają gniazdo. Młode stają się lotne po miesiącu. Opiekę nad potomstwem pełni samica.

Pokarm

W jego diecie dominują bezkręgowce (dżdżownice, owady, mięczaki), żywi się także pokarmem roślinnym (nasionami). Pokarm zdobywa poprzez sondowanie dziobem mokrego podłoża.