Kumak dalekowschodni (Bombina orientalis)

Wygląd

Kumak dalekowschodni to niewielki płaz bezogonowy z rodziny kumakowatych. Długość ciała dorosłych osobników wynosi zazwyczaj od 3,5 do 5 cm, przy czym samice są zwykle nieco większe od samców. Ciało jest krępe, o szerokiej głowie i krótkich kończynach. Grzbiet ma barwę oliwkowozieloną lub brunatnozieloną z nieregularnymi, ciemnymi plamami. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest jaskrawo pomarańczowy lub czerwono-pomarańczowy spód ciała z czarnym marmurkowatym wzorem. Skóra jest szorstka, pokryta licznymi brodawkami wydzielającymi toksyny obronne. Oczy są duże, osadzone wysoko na głowie, a źrenica sercowata, pozioma.

Występowanie

Kumak dalekowschodni występuje we wschodniej Azji – w północno-wschodnich Chinach, Korei Północnej i Południowej oraz w Rosji (głównie w Kraju Nadmorskim i na południu Kraju Chabarowskiego). Zasiedla niziny i tereny górzyste do wysokości ok. 800 m n.p.m. Preferuje środowiska wilgotne – brzegi jezior, stawy, rowy melioracyjne, rozlewiska rzek i podmokłe łąki. Często spotykany jest w wodach stojących lub wolno płynących z gęstą roślinnością.

Pokarm

Jest typowym drapieżnikiem o zróżnicowanej diecie. Żywi się drobnymi bezkręgowcami, takimi jak owady, larwy, pająki, ślimaki oraz drobne skorupiaki. Poluje aktywnie, korzystając z lepkiego języka do chwytania ofiar. Larwy (kijanki) odżywiają się głównie materiałem roślinnym, glonami oraz detrytusem.

Rozmnażanie

Okres godowy przypada na wiosnę i lato, w zależności od temperatury i szerokości geograficznej. Samce przywabiają samice donośnym głosem, wydawanym za pomocą rezonatora krtaniowego. Zapłodnienie zewnętrzne odbywa się w wodzie. Samica składa od kilkudziesięciu do kilkuset jaj w złożach przytwierdzonych do roślinności wodnej. Kijanki wylęgają się po kilku dniach, a proces przeobrażenia trwa zwykle 6–8 tygodni. Młode osobniki osiągają dojrzałość płciową po 1–2 latach.

Zachowanie i ekologia

Kumak prowadzi głównie wodny tryb życia, ale może również przebywać na lądzie, zwłaszcza po zakończeniu okresu godowego. W ciągu dnia chętnie wygrzewa się w słońcu. Jest aktywny od wiosny do jesieni, a zimę spędza w hibernacji, ukryty w mule, pod korzeniami lub w norkach ziemnych. W przypadku zagrożenia przyjmuje charakterystyczną postawę obronną – przewraca się na grzbiet, prezentując jaskrawe ubarwienie brzucha, co ma odstraszać drapieżniki (tzw. postawa unkenrefleks).

Status ochronny

Kumak dalekowschodni jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym, lecz lokalnie jego populacje mogą być zagrożone przez utratę siedlisk, zanieczyszczenie wód, odłów do hodowli i przemysł zoologiczny. Gatunek ten znajduje się na Czerwonej Liście IUCN ze statusem „najmniejszej troski” (LC). W wielu krajach objęty jest ochroną prawną. Często hodowany jest także w terrariach, gdzie ze względu na swoje ubarwienie cieszy się dużą popularnością.

Kumak dalekowschodni – pytania i odpowiedzi

Jak wygląda kumak dalekowschodni?

Ma zielonkawy lub brązowozielony grzbiet i jaskrawo pomarańczowy spód ciała z czarnym wzorem. Ciało jest krępe, a skóra szorstka i brodawkowata.

Gdzie występuje ten gatunek?

W północno-wschodnich Chinach, Korei oraz w południowo-wschodniej Rosji. Zasiedla mokradła, stawy i rozlewiska.

Co je kumak?

Poluje na drobne bezkręgowce – owady, pająki, ślimaki. Kijanki zjadają głównie glony i detrytus.

Jak się rozmnaża?

Składa jaja w wodzie, kijanki przeobrażają się po 6–8 tygodniach. Samce przywabiają samice głosem.

Czy kumak dalekowschodni jest zagrożony?

Nie – ma status LC, ale lokalnie może być narażony na wyginięcie przez działalność człowieka.