Matamata (Chelus fimbriatus)

Coraz rzadszy żółw o agresywnym usposobieniu i  charakterystycznym wyglądzie jest ciekawym przykładem drapieżnika, zasiedlającego błotniste dno zbiorników wodnych.

Wygląd

Charakterystyczny wygład tego żółwia sprawia, że nie można go pomylić. Duża, trójkątna głowa z małymi oczami i potężnym pyskiem zwieńczonym wyrostkiem z otworami nosowymi. Palce spięte błoną pławną, zakończone silnymi pazurami. Na długiej szyi liczne frędzlowate wyrostki skórne, do tego mocny karapaks z trzema rzędami rogowych guzów. Ubarwienie oliwkowo-brązowe przy czym osobniki młode są różowe. Zarówno ubarwienie jak i nieregularny kształt ciała sprawia, że gdy leży nieruchomo na dnie zbiornika wodnego jest prawie niewidoczny.

Występowanie

Spotykany w północnych rejonach Ameryki Południowej, m in. w Brazylii, Wenezueli oraz w Gujanie.

Środowisko i tryb życia

Matamata zasiedla wolno płynące rzeki a także ich starorzecza oraz różnego rodzaju rozlewiska. Preferuje wody zamulone, z dużą ilością niesionego materiału, gdzie wśród powalonych pni i wodnej roślinności łatwiej jest mu czatować na zdobycz. Na ofiary poluje z zasadzki, czekając nieruchomo aż ofiara znajdzie się w zasięgu jego potężnej paszczy.
 

Rozmnażanie

Samica, w zależności od wielkości składa od 12 do 30 jaj, przeważnie od października do grudnia. Inkubacja trwa długo, przy temperaturze 28-30°C młode lęgną się po około 200 dniach.

Pokarm

Gatunek drapieżny, poluje przeważnie na ryby, ale nie gardzi płazami i gadami o odpowiedniej wielkości. Sporadycznie zdarza mu się upolować niewielkie ptaki wodne oraz ssaki. Poluje z zasadzki, zastyga nieruchomo na dnie zbiornika wodnego i czeka aż potencjalna ofiara podpłynie bliżej. Wtedy gwałtownie otwiera pysk, zasysając wraz z wodą bezbronna ofiarę.