Oryks południowy (Oryx gazella)

Nazywana/y także: antylopa oryks, gemsbok

Spis treści

Wymiary/Budowa
Występowanie
Tryb życia
Odżywianie
Rozmnażanie i rozwój
Galeria zdjęć

Wymiary/Budowa

Długość ciała 1,6-2,4 m, ogona 45-90 cm, masa 100-210 kg. Jest dużą, charakterystycznie ubarwioną antylopą – z płowoszarą sierścią pokrywającą większość ciała kontrastuje czarno-biały pysk, uszy, brzuch i nogi. Szeroki pysk wraz z rzędem odpowiednio ukształtowanych zębów jest przystosowaniem do zjadania szorstkich traw. Ma wiele fizjologicznych przystosowań do zachowania wody w organizmie. Nie poci się, nim ciało nie osiągnie temperatury 45 st. C, jego wydaliny są bardzo suche, a efektywnie funkcjonujące nerki wytwarzają stężony mocz.

Występowanie

Południowo-zachodnia Afryka – żyje na jałowych terenach pokrytych trawą i suchoroślami oraz na pustyniach.

Tryb życia

Wędrujące stada tych zwierząt składają się z około 25 samic, cieląt i kilku samców. Pasą się wtedy, gdy jest chłodno – głównie rano, wieczorem i w nocy. W ciągu dnia, od godziny 10. do 14.-15. zwierzęta te gromadzą się w cieniu. U większości gatunków takie zbliżenie osobników wywołuje spory o dominację i samice, ale oryks właśnie na ten czas zawiesza wszelkie waśnie.

Odżywianie

Podstawę pożywienia stanowią trawy i niskie krzewy, a dzikie ogórki i melony dostarczają wody.

Rozmnażanie i rozwój

Podobnie jak inne gatunki pustynne, oryks rozmnaża się przez cały rok (jeżeli tylko jest pokarm). Po ciąży trwającej 260-300 dni rodzi się jedno młode (rzadko dwoje). Są one schowane, a matka odwiedza je tylko po to, aby nakarmić mlekiem.

Systematyka