Pasówka białogardła (Zonotrichia albicollis)

Jak wielu przedstawicieli swej licznej rodziny, pasówki białogardłe to bardzo ładnie ubarwione, niewielkie ptaki. Stanowią wdzięczny obiekt do obserwacji nie tylko dla miłośników przyrody, ale i dla biologów behawioralnych badających zachowania zwierząt.
Wygląd
Ptaki te mają brunatno-szare ubarwienie. Zdobią go kolorowe kontrastowe pasy na głowie. Od dzioba, przez czoło, aż po kark biegną wąskie czarne i białe pasy. Biały pas ponad okiem rozpoczyna się ponadto jaskrawożółtą plamą przy dziobie. Ostatni czarny pas piór rozpoczyna się tuż za okiem. Niektóre pasówki mają zamiast białych – mniej kontrastowe brązowe pasy. Poniżej na policzkach, szyi i piersi pióra są popielatej barwy. Gardło jest śnieżnobiałe i wyraźnie odcina się od szarych piór szyi i głowy. Wierzch ciała – grzbiet, skrzydła i ogon są brunatne. Zdobią je drobne czarne i białe akcenty. Tęczówki są bardzo ciemne. Nogi są jasne.
Występowanie
Ameryka Północna. Pasówki białogardłe spotykamy w lecie na północy kontynentu (poniżej tundry). W zimie natomiast ptaki te przebywają głównie na wschodzie kontynentu, na południe od swych letnich siedlisk.
Środowisko życia
Preferują tereny leśne oraz o umiarkowanym zadrzewieniu, przebywają wśród zarośli, w zagajnikach etc.
Lęgi
Ptaki te zakładają gniazdo na ziemi lub tuż nad ziemią. Zbudowane jest ono z organicznych elementów – głównie traw i drobnych gałązek. Samica składa około pięciu jaj. Obydwoje rodziców opiekuje się potomstwem. Niekiedy pasówkom białogardłym udaje się odchować dwa lęgi jednego roku.
Pokarm
Pasówki białogardłe odżywiają się pokarmem roślinnym, a swą dietę uzupełniają w pewne ilości owadów. Główny element ich pożywienia stanowią nasiona, a także owoce.