Remiz zwyczajny (Remiz pendulinus)

Ten niewielki ptak jest chyba najlepszym spośród skrzydlatych budowniczych w Europie. Rozpoczęte przez samca gniazdo jest jednocześnie jego wizytówką i zaproszeniem dla przelatujących samic – jeśli się spodoba, samica zostaje i wspólnie z samcem kończą budowę.

Wygląd

Jest to mały ptak z popielatą głową, kasztanowatym wierzchem ciała, jasnym brzuchem i szeroka czarną pręgą przez oko. Samica ubarwiona podobnie, tylko jej barwy są bledsze. Młode raczej szarawe, bez czarnej plamy na boku głowy.

Biotop

Remiz zamieszkuje przede wszystkim łęgowe tereny nadrzeczne, a także zadrzewione groble stawów, brzegi jezior, rzadziej bagna i torfowiska z niewielką ilością krzewów i drzew.

Występowanie

Gatunek ten jest spotykany w południowej i środkowej Europie oraz środkowej i wschodniej Azji. Na północy areału jest przelotny, na południu osiadły. Zimuje w południowej części areału i w południowej Azji. W Polsce jest nielicznym, lokalnie średnio licznym ptakiem lęgowym niżu, najliczniej gnieździ się w dolinach dużych rzek. Po II wojnie światowej dał się zauważyć stały wzrost jego liczebności.

Lęgi

Gniazdo remiza jest przyczepione do rozwidlonego końca cienkiej gałązki zwisającej pionowo w dół, często nad lustrem wody. Ma ono kształt wydłużonego worka z otworem wlotowym w rękawie. Utkane jest z włókien roślinnych poprzeplatanych z dużą ilością puchu kwitnącej topoli i wierzby. Zniesienie zawiera 5-10 białych jaj. Wysiadywanie trwa 14 dni. Młode pozostają w gnieździe 15-20 dni, a przez jakiś czas po wylocie wracają do niego na nocleg. Lęgów jest 1-2 w roku. Samiec łączy się z kilkoma samicami.

Pokarm

Remiz żywi się owadami i pająkami zbieranymi z gałązek i liści. Na jesieni zjada także pewne ilości nasion trzcin.