Sieweczka blada (Charadrius melodus)

Opis

Sieweczka blada (Charadrius melodus) to niewielki, wędrowny ptak siewkowy, który gniazduje i żeruje na piaszczystych oraz żwirowych plażach Ameryki Północnej. Wyróżnia się trzy populacje tego gatunku: podgatunek C. m. circumcinctus, którego jedna populacja występuje na wybrzeżach Wielkich Jezior, a druga wzdłuż rzek i jezior w północnej części Wielkich Równin, oraz podgatunek C. m. melodus, spotykany wzdłuż wybrzeża Atlantyku. Służba Ryb i Dzikich Zwierząt Stanów Zjednoczonych (US Fish and Wildlife Service) określa populację sieweczki morskiej rozmnażającą się od Alberty w Kanadzie po Kolorado mianem „Północnych Wielkich Równin”. Niektóre źródła używają jednak wobec niej określenia „populacja preriowa Kanady”.

Występowanie

Sieweczka blada jest ptakiem wędrownym, gniazdującym w Ameryce Północnej, przede wszystkim na piaszczystych i żwirowych plażach wybrzeży oraz nad brzegami zbiorników wodnych. Wyróżnia się trzy główne populacje:

• Podgatunek Charadrius melodus circumcinctus: występuje na wybrzeżach Wielkich Jezior oraz w północnej części Wielkich Równin (rzeki i jeziora).
• Podgatunek Charadrius melodus melodus: występuje wzdłuż wybrzeża Atlantyku.

Ponadto, populacje rozciągają się od Alberty w Kanadzie po Kolorado. Jednak niektóre obszary dla lęgów w Kolorado nie są uważane za siedliska krytyczne ze względu na ograniczenia powodowane przez drapieżnictwo i zmienne warunki wodne.

Wygląd

Sieweczka blada to niewielki ptak brzegowy o charakterystycznym ubarwieniu i smukłej sylwetce. Ma krótkie nogi oraz względnie długi dziób, idealny do poszukiwania pokarmu na piaszczystych plażach i żwirowiskach. Dorosłe osobniki mają biały brzuch i gardło, na piersi charakterystyczną ciemną obrączkę („obrożę”), która nadaje gatunkowi nazwę. Wierzch ciała jest szarobrązowy, co dobrze maskuje je na plażach.

Lęgi

Sieweczki blade składają jaja bezpośrednio na klepisku na plażach piaszczystych i żwirowych. Lęgi są zagrożone przez czynniki zewnętrzne takie jak drapieżnictwo, zmiany poziomu wody czy działalność człowieka. Plany ochronne i odbudowy populacji są opracowywane od końca lat 80. XX w. i obejmują wyznaczenie krytycznych siedlisk lęgowych, szczególnie na Wielkich Jeziorach i w północnych Wielkich Równinach.

Pokarm

Sieweczki żerują głównie na drobnych bezkręgowcach, których szukają na plażach i przybrzeżnych płyciznach. Charakterystyczne jest ich szybkie bieganie po plaży i chwytanie zdobyczy w pisku lub wodzie.

Ochrona

Sieweczka morska jest objęta ochroną, a jej populacje uznane zostały za zagrożone od połowy lat 80. XX wieku. Największe zagrożenia to:

• Niszczenie i modyfikacja naturalnych siedlisk (zbiorników wodnych, wybrzeży).
• Kanalizacja rzek i zmiany ich przepływu.
• Rozwój rolnictwa i stosowanie insektycydów, w tym neonikotynoidów.
• Wzrost populacji gatunków inwazyjnych.
• Wewnętrzna agresja wynikająca ze wzrostu zagęszczenia populacji.

Na przestrzeni lat uruchomiono liczne programy odbudowy populacji, w tym plany z 1988, 1996, 2003 i 2015 roku, które koncentrują się na ochronie miejsc lęgowych i zimowych. Wyznaczono również krytyczne siedliska, głównie na Wielkich Jeziorach, północnych Wielkich Równinach i przylądku Hatteras.

Sieweczka blada – najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Gdzie występuje sieweczka blada?

Ameryka Północna – Wielkie Równiny, Wielkie Jeziora i wybrzeże Atlantyku.

Gdzie zimuje?

Na południowym wybrzeżu USA, Zatoką Meksykańską, Bahamach i częściowo na Wielkich Antylach.

Jak wygląda?

Długość ok. 17–18 cm, żółto-pomarańczowe nogi, pomarańczowy dziób z czarną końcówką, wyraźna czarna obroża na szyi.

Gdzie gniazduje?

Na piaszczystych plażach i suchych, skalistych miejscach z ukryciem w roślinności.

Jaki ma status ochronny?

Bliski zagrożenia (NT); populacja około 7,600–8,400 dorosłych ptaków, rośnie dzięki ochronie.