Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata)

Nazywana/y także: żuk z Kolorado

Spis treści

Wygląd
Występowanie
Pokarm
Rozród

Wygląd

Ciało stonki ziemniaczanej ma wypukły, okrągły kształt. Pokrywy skrzydeł są koloru żółtego, poprzecinanego czarnymi paskami. Na pomarańczowym spodzie ciała tego stonki widać czarne plamy. Długość ciała stonki ziemniaczanej wynosi od 7 do 11 mm, przy czym samica jest nieco większa, niż samiec.

Występowanie

Stonka ziemniaczana pierwotnie występowała w Stanach Zjednoczonych i na północy Meksyku. Do Europy została ona zawleczona wraz z człowiekiem na początku XX wieku i odtąd występuje ona na Starym Kontynencie powszechnie. Również w Polsce jest to gatunek pospolity.

Pokarm

W swoich naturalnych warunkach bytowania, czyli w Ameryce Północnej, stonka żeruje na kilku roślinach. W Europie owad ten żeruje tylko na ziemniaku i odżywia się jego różnymi częściami.

Rozród

Okres aktywności stonki zaczyna się wiosną (marzec – kwiecień), kończy zaś we wrześniu. Samice składają nawet do 800 jaj na spodniej stronie liści ziemniaka, przy czym jednym liściu jaj jest około 30. Po dwóch tygodniach wylęgają się z nich czerwone larwy. Rozwijają się one przez kolejne 2-4 tygodnie, po czym odczepiają się od liści i schodzą pod ziemię, gdzie następuje przeobrażenie w poczwarkę. Po około 10 dniach ze stadium poczwarki przeistaczają się w postacie dorosłe, które z początkiem lipca wychodzą spod ziemi na żer. Stonka ziemniaczana zimę spędza pod ziemią, jako osobnik dojrzały.

Systematyka