Straszyk olbrzymi - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Stawonogi Owady Straszyki Heteropterygidae Heteropteryx Straszyk olbrzymi
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Straszyk olbrzymi (Heteropteryx dilatata)

Straszyk olbrzymi, Heteropteryx dilatata
Spis treści

Choć rząd straszykowatych kojarzony jest najczęściej z nieruchliwymi patyczakami, to oprócz nich znajduje się tam wiele innych, bardzo różniących się od siebie owadów. Są małe i ukrywające się przed światem. Są ogromne i niebezpieczne. I do takich właśnie należą Heteropteryxy.

Wygląd

Bardzo duże i masywne. Dorosła samica może ważyć nawet 70 g! Długość jej ciała wynosi 15 cm, samiec trochę mniejszy – około 9-10 cm. Jedno i drugie posiada skrzydła, jednakże u samic są one zredukowane. Zdolna do lotu jest jednak płeć przeciwna; fioletoworóżowy kolor skrzydeł pięknie wtedy kontrastuje z ogólną barwą. Czułki długie.
Młode larwy zaraz po wykluciu są ciemnobrązowe. Płeć da się odróżnić od razu – samczyki mają charakterystyczną białą plamkę na odwłoku. Wraz z kolejnymi linieniami barwa się zmienia – samce robią się szarawe (i takie już pozostają), samice zaś potrafią być prawdziwymi kameleonami; najpierw zmieniają barwę z brunatnej na czerwoną, potem z czerwonej na przybrudzony beż, aż w końcu by całkowicie zblednąć jako L5 (stadium presubimago), i jako forma prawie dorosła wybarwić się na neonową zieleń. Posiadają liczne, czerwone wyrostki na całym ciele. Nie zachęcają również najeżone kolcami odnóża, którymi chętnie się bronią.

Występowanie

Malezja, w koronach drzew gatunków które służą im za pokarm.

Pokarm

Jest to gatunek bardzo żarłoczny. W hodowli przyjmuje niemalże każdy przewidziany dla straszyków pokarm, pochłaniając go w zastraszającym tempie. Preferowane liście jeżyn, malin, róży, truskawki, poziomki. Nie pogardzą również ognikiem szkarłatnym.

Rozród

Jak na straszyki dość długowieczny – cały cykl trwa dwa lata. Dorosła samica składa jaja w podłożu; wbija pokładełko na kilka cm grubości w wybrane wcześniej miejsce i pozostawia tam nie więcej niż 20-25 beczułkowatych jaj . W ciągu całego swojego życia składa ich około setki. Każde jest szarawe i mierzy 7 mm. Inkubacja trwa 12 miesięcy. Mija więc rok, zanim pojawi się następne pokolenie. W tym samym czasie pada samica (samiec jeszcze wcześniej), gdyż życie dorosłych owadów nie przekracza 13 miesięcy.
Larwy są dość duże – po wyjściu z jaja mają 2,5 cm długości. Ich życie koncentruje się na jedzeniu, ukrywaniu się przed wrogiem wpadając w stan katalepsji, i jeszcze raz jedzeniu. Dorastanie zajmuje im rok; jest to jednak stosunkowo niewiele, zwłaszcza że tyle samo czasu poświęcają gatunki, których forma dorosła nie jest większa od zapałki. Zalążki skrzydeł pojawiają się na 2 wylinki przed dorosłością.
Samce są zdolne do rozrodu o jedno linienie szybciej od samic.

Hodowla

Wymagają dużego terrarium. Musimy zapewnić wysoką wilgotność i w miarę możliwości brak pleśni, co jest dość trudne, gdyż owady bardzo dużo brudzą. Częstym problemem jest spadanie podczas ostatnich linień, co wymaga od hodowcy dużej czujności. Temperatura około 25°C, nic się jednak nie zdarzy jeśli będzie niższa, jedynie cały cykl się nieco wydłuży.

4.6/5 - (14 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!