Tołpyga biała (Hypophthalmichthys molitrix)

Występowanie

Jest rybą słodkowodną. Na terenach naturalnego zasięgu wędruje w górę rzeki w celu odbycia tarła, po czym powraca na tereny zalewowe. Naturalny zasięg tego gatunku obejmuje wschodnią Azję: wschodnie Chiny i rzekę Amur w Rosji. Ponadto introdukowana została do wielu rzek na całym świecie w celu zmniejszania ilości planktonu, często stając się gatunkiem inwazyjnym. Obecnie wstępuje również w polskich rzekach.

Budowa zewnętrzna

Oczy małe, umieszczone poniżej podłużnej osi ciała. Tęczówki oczne srebrzyste. Głowa szeroka, tępo zakończona. Otwór gębowy górny. Jednoszeregowe zęby gardłowe. Boki ciała silnie spłaszczone. Ciało wydłużone, krępe. Łuski małe. Linia boczna biegnie łukiem. Krawędź brzucha tworzy kil (zaczyna się na nasadzie przegrody międzyskrzelowej a kończy na otworze odbytowym). Płetwa ogonowa z symetrycznym wcięciem. Wierzchnia strona głowy, grzbiet a także płetwy: grzbietowa i ogonowa koloru zielonoszarego. Pozostałe płetwy jaśniejsze, żółtawe. Osobniki dorosłe ołowianoszare. Osobniki młode o srebrzystych łuskach. Samce rozróżniane od samic po obecności ząbków na promieniach (2 i 3) płetw piersiowych. Osiąga 100 cm długości ciała, a masę do 20 kg (maksymalnie do 50 kg).

Biologia

W Polsce tołpygę rozmnaża się sztucznie. Do tarła przystępuje od kwietnia do lipca. Rozród odbywa się w miejscu z silniejszym nurtem, o podłożu kamienistym lub piaszczystym. Jaja składane są w górnych warstwach wody. Ikra półpelagiczna znoszona jest wraz z prądem wody w dół rzeki. Samica składa do 500 tys. ziaren ikry. Dojrzałość płciową osiąga od trzeciego do ósmego roku życia, w zależności od temperatury wody, w której żyje. Może żyć do 20 lat. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN ).

Odżywianie

Żywi się zooplanktonem i fitoplanktonem. Pokarm zdobywa zarówno aktywnie, poprzez odcedzanie wody jak również biernie, podczas oddychania.