Topi - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ssaki Parzystokopytne Wołowate Damaliscus Topi
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Topi (Damaliscus lunatus)

Nazywana/y także: sassebi
Topi, Damaliscus lunatus, Common Tsessebe
Spis treści

Wymiary/Budowa

Długość ciała 1,2-2,1 m, ogona 10-60 cm, masa 68-155 kg. Ma wydłużoną głowę, garb w okolicy barków i grzbiet opadający ku tyłowi. Rogi długości do 70 cm. Samce zazwyczaj nieco większe i cięższe od samic. Podgatunki topi (D. l. topi) i tiang (D. l. tiang) są kasztanowobrązowe, ich część twarzowa oraz górne części kończyn są czarne. Podgatunek sassebi (D. l. lunatus) jest  jednolicie ciemnobrązowy z ciemnymi końcami kończyn. Ciemne plamy na części udowej słabiej wykształcone niż u topi i tiang. Podgatunek korigum (D. l. korigum) jest jaskrawoczerwonobrązowy z niebiesko-czarnymi plamami na pysku i na udach

Występowanie

Afryka oprócz części północnej.  D. l. korigum – wiele krajów zachodniej Afryki, na południe od Sahary sięga Czadu. D. l. purpurescens – wschodnia Nigeria, Kamerun, obszar Ubangischari  (Czad), D. l. tiang – Sudan, obrzeża Etiopii, północno-wschodni skraj Kenii. D. l. topi – wybrzeża Somalii, Kenia, Tanzania, północno-wschodnia i południowo-zachodnia Uganda, Ruanda. D. l. lunatus – Zambia, Zimbabwe, Botswana, cypel Caprivi (Namibia), Afryka Południowa. Równinne i pagórkowate, suche, otwarte sawanny trawiaste lub luźne sawanny krzewiaste, również okresowo zalewane doliny rzeczne.

Tryb życia

Gatunek aktywny w ciągu dnia, szczególnie nad ranem, ale także wieczorem. Dłuższe przerwy na odpoczynek nocą i w godzinach południowych. Zwierzęta te są terytorialne. Do wrogów należą lamparty, likaony i hieny cętkowane. Młodym mogą zagrażać gepardy, serwale, szakale, duże orły i węże. Antylopy te są bardzo czujne i podobnie jak pokrewne gatunki, ratują się ucieczką.

Odżywianie

Zwierzęta te odżywiają się wyłącznie trawą. Dopóki mają dostęp do soczystej trawy, piją niewiele, jednak w miarę możliwości codziennie. Przez długi czas mogą się obejść bez wody.

Rozmnażanie i rozwój

Występują u niego 2 systemy rozrodcze: samce utrzymują małe, graniczące ze sobą terytoria, przez które przechodzą samice, albo jeden samiec utrzymuje stały harem kilku samic. Przy dużych zagęszczeniach poszczególne terytoria niekiedy są bardzo małe, a odstęp między samcami może wynosić niekiedy 20-30 m. Do walk dochodzi na granicach tych terytoriów, a przede wszystkim w ich centrach, gdzie walczą nie tylko sąsiadujące byki, ale także samce nie mające terytoriów, które chcą osiągnąć lepszą pozycję w hierarchii. Podczas walk przeciwnicy opierają się o siebie czołami i sczepiają rogami, nierzadko podczas przepychania się opierają się na kolanach. W zachowaniach godowych wykorzystują wiele elementów z zachowań imponujących, jak chodzenia na wyprostowanych nogach, ustawianie się bokiem, prezentowanie rogów. Ruja trwa tylko 1-2 dni i w jej trakcie dochodzi do wielu kopulacji, często z różnymi samcami. Po ciąży trwającej 8 miesięcy na świat przychodzi młode o masie 10-12 kg, które przez 4 miesiące jest karmione mlekiem. Młode rodzą się w pełni rozwinięte, ale przez kilka dni pozostają w ukryciu. Wzrost rogów zaczyna się w 3 miesiącu życia. Dorastają i osiągają dojrzałość płciową w wieku 1,5 roku (samice) lub 3 lat (samce).

4.8/5 - (5 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments