Urial (Ovis orientalis)

Bywał uważany również za podgatunek muflona, w innym okresie przeważał pogląd, że wszystkie dzikie formy rodzaju Ovis, a jest ich 37, są podgatunkami jednego tylko gatunku. Dziś jest uważany za odrębny gatunek. Udomowiony przed około 6500 laty w Turkmenistanie i na stepach aralsko-kaspijskich dał początek azjatyckim rasom owiec domowych.

Wymiary/Budowa

Dorasta długości 1,1 m i wysokości 70 cm. Ślimakowato zakręcone rogi starych, dwunastoletnich tryków mogą mieć do 98 cm, mierząc wzdłuż zewnętrznej krzywizny. Są one barwy brązowo-brunatnej, kształtu nieco spłaszczonego, mają silnie zaznaczone krawędzie. Umaszczony jednolicie, jego sierść jest jasnobrązowa. Na szyi samca tworzy się niekiedy 12-centymetrowa grzywa.

Występowanie

Zamieszkuje średnio wysokie górskie stepy Cypru, Azji Mniejszej, Iranu, Kaszmiru, Afganistanu i Beludżystanu.

Tryb życia

Tworzą stada składające się z 10-20 osobników (samice z młodymi). Silne samce żyją samotnie, słabsze łączą się niekiedy w grupy. Pora zimowa łączy stada. W upalne dni odpoczywają, żerują zaś nocą, Podczas chłodnej pogody oraz zimą żerują cały dzień.

Odżywianie

Nie jest zwierzęciem wybrednym. Całkowicie roślinożerny, zadowala się trawą i krzewinkami.

Rozmnażanie i rozwój

Październik i listopad to miesiące rui u tych zwierząt, Po pięciomiesięcznej ciąży rodzi się młode jagnię, które wstaje od razu i po godzinie może już chodzić. Żywi się mlekiem matki przez pół roku. W wieku 1,5 roku uzyskuje dojrzałość płciową. Dożywa 20 lat.