Uszatka błotna (Asio flammeus)

Choć wielkością zasięgu występowania ustępuje jedynie płomykówce, nie jest gatunkiem zbyt licznym. W Polsce gnieździ się na północy kraju. Na jej gniazdo, ukryte wśród niskich traw, czyha mnóstwo drapieżników. Podmokłe bagniska kurczą się podobnie jak niegdyś rolnicze tereny – dziś porastają je młode drzewa i krzewy. Wszędzie na świecie uszatka błotna musi stawić czoła tym zagrożeniom.

Wygląd

Ciemne upierzenie grzbietu i skrzydeł zdobią liczne i duże jasne cętki. W upierzeniu wierzchniej części ciała przeważają różne odcienie brązu. Spodnia część ciała jest jaśniejsza. Pióra na piersi mają brązowo-żółtawy odcień. Ciemniejsze cętki układają się na nich w podłużne pręgi. Przechodzą one na biały brzuch. Na głowie ledwie widoczne niewielkie kępki piór przypominające kształtem uszy. Płowa szlara jest okrągła i wyraźna. Pióra wokół oczu są czarnej barwy. Wokół dzioba oraz wokół szlary nieco jaśniejsze – białawe. Tęczówki są jasnej żółtej barwy. Dziób jest ciemny. Nogi są jasne, okrywają je pióra.

Występowanie

Gatunek ten ma bardzo szeroki zasięg. Jego przedstawiciele zamieszkują Nowy Świat, Eurazję, można je spotkać w Afryce. Dotarły także na wiele wysp m.in. na Hawaje, Galapagos, a nawet na Mikronezję. Migracje uszatek błotnych związane są ze zmianami pór roku. Zwykle tylko populacje zamieszkujące północne krańce zasięgu migrują na południe.

Środowisko życia

Uszatka błotna, inaczej niż większość sów poluje na otwartych terenach. Nie ma zbyt wygórowanych wymagań siedliskowych. Spotkać ją można zarówno na odludnych suchych preriach, w chłodnej tundrze, jak i w pobliżu człowieka – na polach, łąkach etc. Zgodnie ze swą gatunkową nazwą – ptaki te występują także na podmokłych otwartych terenach.

Lęgi

Samica tego gatunku składa kilka jaj, dużo jak na tej wielkości ptaka (nawet do dziesięciu). Również niezwykle jak na sowy wysiaduje je w gnieździe znajdującym się na ziemi. Samiec w tym czasie przynosi jej pożywienie, rzadziej zastępuje ją w wysiadywaniu jaj.

Pokarm

Poluje na otwartych terenach. Można ją zobaczyć aktywną przed zapadnięciem zmroku. Jej ofiarą padają drobne ssaki oraz, rzadziej, niewielkie ptaki.