Żuraw kanadyjski (Grus canadensis)

Smukła sylwetka i skromne barwy piór świadczą o jego przynależności do rodziny żurawi. Co do cech odróżniających go od  spokrewnionych gatunków to, choć ma ich kilka, nie warto ich pamiętać. W terenie, tam gdzie występuje innych gatunków żurawi nie ma, nie sposób go więc z żadnym pomylić. Obecnie na całym kontynencie pozostało jedynie kilka ostoi  ostatniego ze współwystępujących z nim krewniaków.

Wygląd

Upierzenie jest brązowo-szare. Barwy nie są intensywne, raczej stonowane, przywodzą na myśl barwy suchych traw. Zapewne nie bez powodu – mdłe kolory piór zlewają się z kolorami łąki i dzięki temu żurawie są trudne do zauważenia przez potencjalnego wroga. Nogi są czarne. Dziób jest szary. Skóra czoła
i kantarka pozbawiona piór, ma barwę czerwoną. Policzki są bardzo jasne, białe piórka ciemnieją stopniowo przechodząc na szyję.

Występowanie

Na północy Ameryki Północnej oraz na północy Azji. Zimą migrują na południe. Zasięg żurawi kanadyjskich jest nieciągły. W obrębie tego gatunku wyróżnia się podgatunki – większość z nich gnieździ się w innych, odrębnych od siebie rejonach. Lęgi odbywają się na północy, wyjątkowo w regionie Ameryki środkowej – skąd nie wszystkie żurawie decydują się odlecieć pod koniec zimy. Niewielkie populacje zamieszkują w centrum, na południu Ameryki Północnej oraz na Antylach.

Środowisko życia

Przebywają nad wodami jezior, rzek, na podmokłych terenach. Można je również spotkać na wybrzeżach mórz. Pożywienia poszukują na polanach i skrajach tundry. Na czas spoczynku kryją się całymi stadkami w wysokiej roślinności porastającej nad brzegami.

Lęgi

Para w okresie godowym odbywa charakterystyczny dla żurawi widowiskowy taniec godowy, w którym bierze udział oboje partnerów. Żurawie kanadyjskie wybierają bagniste tereny i podmokłe łąki na skraju tundry, np. nad brzegiem jakiegoś zbiornika wodnego, na miejsce do budowy gniazda. Rozległe mokradła są bezpiecznym schronieniem, gdzie dostęp do gniazda utrudnia zewsząd woda. Potomstwu żurawi grożą więc głównie drapieżne ptaki, dla których woda nie stanowi przeszkody. Samica składa 2 jaja. Rodzice wysiadują je na przemian, a później razem opiekują się potomstwem. Niedługo po wykluciu się z jaj wszystkich piskląt rodzice wyprowadzają je z gniazda, gdzie młode mogą same ruszyć w poszukiwaniu pokarmu.

Pokarm

Żurawie kanadyjskie odżywiają się pokarmem roślinnym. Najchętniej zjadają nasiona. Uzupełnienie diety dorosłych osobników, a także ważny element diety młodych piskląt stanowią bezkręgowce, a rzadziej także niewielkie kręgowce.