Hełmówka jadowita (Galerina marginata)

Nazywana/y także: hełmówka obrzeżona, łuskwiak obrzeżony

Tagi

Grzyby trujące

Spis treści

Wstęp
Występowanie
Sezon
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Hełmówka jadowita to śmiertelnie trujący grzyb.

Występowanie

Hełmówka jadowita rośnie na obumarłych drzewach, głównie świerkach i sosnach w górach oraz na dębach na terenach niżowych. Ponadto okazy znaleźć można w ściółce w lesie.

Sezon

Hełmówka jadowita występuje od sierpnia do wystąpienia pierwszych przymrozków.

Wygląd

Kapelusz hełmówki jadowitej osiąga średnicę od 1 do 5 cm. Na początku ma półkolisty kształt, później staje się wypukły, na końcu jest płaski. Ma barwę ochrowobrązową, bursztynową do czerwonobrązowej. W czasie suchej pogody owocniki są jasnoochrowe, natomiast podczas wilgotnej stają się ochrowobrązowe lub czerwonobrązowe i widoczne jest wówczas promieniste prążkowanie. Wysychające okazy często są jaśniejsze od wierzchołka, można określić je wtedy jako dwubarwne. Skórkę można ściągnąć. Brzeg ostry, równy, przezroczyście prążkowany.

Blaszki hełmówki jadowitej są łagodnie wybrzuszone, przy trzonie wykrawane ząbkiem. Na początku mają barwę ochrowobrązową, później rdzawobrązową, ostrza są jaśniejsze. Szeroko przyrośnięte.

Trzon hełmówki jadowitej osiąga wysokość od 2 do 8 cm i szerokość od 0,1 do 0,6 cm. Ma walcowaty kształt. Pełny w środku, wraz z wiekiem staje się pusty. Charakteryzuje się nietrwałą strefą pierścieniową – pierścień zwisa, jest błoniasty. Powierzchnia powyżej pierścienia jest biało ziarnista na ochrowym tle, poniżej występują podłużne włókienka bez łusek na brązowym tle.

Miąższ jasnoochrowy w kapeluszu, w trzonie umbrowobrązowy. Zapach i smak mączny.

Zarodniki o kształcie eliptycznym, mają pomarszczoną lub chropowatą powierzchnię. Wysyp zarodników rdzawobrązowy.