Cesarskie cięcie – wskazania i przebieg
Cesarskie cięcie niesie ze sobą ryzyko powikłań, dlatego wykonuje się je jedynie w uzasadnionych przypadkach. Zabieg może być planowany, a niekiedy decyzję o jego przeprowadzeniu podejmuje się nagle. Sprawdź, jakie są wskazania do cesarki i jak się do niej przygotować!
Podczas cesarskiego cięcia lekarz nacina powłoki brzuszne i macicę, aby wyjąć z niej dziecko. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowym. Dzięki temu pacjentka zachowuje świadomość, a przy tym nie odczuwa bólu. W uzasadnionych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne, wówczas mama śpi podczas porodu.
Zazwyczaj cesarka trwa 30–40 minut, przy czym maluszek najczęściej wyjmowany jest w ciągu kilku minut od nacięcia skóry. Noworodkowi przecina się pępowinę, a następnie zostaje on dokładnie przebadany przez neonatologa. Jeśli wszystko jest w porządku, dziecko trafia w ramiona mamy. Podczas zabiegu lekarz zszywa tkankę podskórną, powięź i macicę szwami rozpuszczalnymi, które powinny się wchłonąć w ciągu 3–6 miesięcy. Z kolei na skórze stosuje się szwy nierozpuszczalne. Mama powinna zgłosić się na ich usunięcie w 7–10 dobie po cesarce.
Zwykle ojciec dziecka lub inna bliska osoba może towarzyszyć ciężarnej podczas cesarskiego cięcia. Wybierając szpital do porodu, warto jednak o to zapytać. Należy zaznaczyć, że takie rozwiązanie nie jest możliwe w przypadku zabiegów wykonywanych w trybie nagłym.
Jakie są wskazania do cesarki?
Planowy zabieg wykonuje się, gdy maluszek ułożył się miednicą lub pośladkami, a nie główką. Oprócz tego przeprowadza się go niekiedy, gdy lekarz stwierdził zbyt dużą lub małą masę dziecka czy wady rozwojowe płodu. Do wskazań zaliczamy też:
• nieprawidłowe wstawianie się główki;
• łożysko przodujące;
• dysproporcję pomiędzy wielkością dziecka a kanałem rodnym;
• przedwczesny poród;
• nieprawidłową czynność skurczową macicy;
• ciążę mnogą, gdy przynajmniej jedno dziecko nie jest ułożone główką, w przypadku bliźniąt
nierozdzielonych (syjamskich) lub ciążę jednokosmówkową jednoowodniową;
• tokofobię (paniczny lęk przed ciążą i porodem);
• choroby matki: kardiologiczne, pulmonologiczne, psychiatryczne, ortopedyczne, neurologiczne,
onkologiczne, okulistyczne (jaskra, ryzyko odwarstwienia siatkówki).
Decyzję o przeprowadzeniu cesarskiego cięcia podejmuje lekarz prowadzący ciążę. Specjalista bierze pod uwagę wyniki badań, a także stan zdrowia przyszłej mamy i maluszka. Cesarskie cięcie można wykonać także wtedy, gdy poród rozpoczął się drogą naturalną, ale stwierdza się brak jego postępu. Taką decyzję podejmuje się też, gdy istnieje ryzyko niedotlenienia dziecka lub doszło do wypadnięcia pępowiny, przedwczesnego odklejenia łożyska bądź pęknięcia macicy.
Jak przygotować się do cesarskiego cięcia?
W przypadku planowanego zabiegu do szpitala należy zgłosić się dzień wcześniej. Oprócz tego przyszła mama powinna być na czczo, co oznacza, że ostatni posiłek może zjeść 8–12 godzin przed cesarskim cięciem. W dniu zabiegu pacjentka myje się specjalnym środkiem, który dostanie w szpitalu. Nie powinna natomiast golić okolic intymnych przynajmniej na 7 dni przed cesarką, w przeciwnym razie może uszkodzić naskórek, co zwiększa ryzyko zakażenia rany. W razie potrzeby położna ogoli okolice intymne przed zabiegiem.
art. sponsorowany
