COP 14 na półmetku
Celem Konferencji COP14 (XIV Konferencji Stron Ramowej Konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) wraz z IV Sesją Spotkania Stron Protokołu z Kioto), jest wspólna wizja ochrony klimatu Ziemi przez wszystkie państwa świata do 2050 roku. Konferencja odbywa się w Poznaniu na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich w dniach 1 – 12 grudnia 2008r.
Organizatorem Konferencji jest Sekretariat Konwencji Narodów Zjednoczonych ds. Zmian Klimatu, gospodarzem Rząd RP, a koordynatorem przygotowań i Prezydentem Konferencji- Ministerstwo Środowiska RP.
Na konferencji akredytowało się około 11 tys. osób. Obsługa techniczna liczy 2 tysiące osób. W ceremonii otwarcia szczytu klimatycznego COP 14 wzięło udział 6 tysięcy osób.
Konferencję można podzielić na III etapy
Pierwszy – przedstawiciele wszystkich krajów mogli przedstawić swoje stanowisko w sprawie tematów poruszanych na konferencji ( jest już zakończony).
Drugi – zakończy się w przyszłą środę, powstaną wówczas dokumenty dot. stanowisk wobec poruszanych na szczycie spraw.
Trzeci – podczas „segmentu wysokiego szczebla” w czwartek i w piątek, dokumenty zostaną przedstawione ministrom ds. środowiska. W piątek wieczorem, w ostatnim dniu Konferencji powinny być zaakceptowane przez ministrów z całego świata.
Negocjacje są prowadzone przez cztery grupy tematyczne i dotyczą następujących kwestii:
– jak obniżyć emisję gazów cieplarnianych;
– jak można dokonać adaptacji do zachodzących zmian klimatycznych;
– rozwoju i transferu technologii w zakresie ochrony klimatu;
– sposobu finansowania.
Zakładany finał COP 14 to utworzenie dokumentu, który będzie podstawą do rozpoczęcia negocjacji w sprawie nowego porozumienia klimatycznego w przyszłym roku w Kopenhadze. Porozumienie to będzie obowiązywać do 2050 roku.
Najważniejsze tematy COP 14
Rozliczenie z wypełnienia zobowiązań z Kioto
Po roku 2012 przestanie obowiązywać Protokół z Kioto. Określa on zobowiązania państw rozwiniętych do redukcji gazów cieplarnianych w latach 2008-2012, w stosunku do roku 1990.
Rok 2008, to zatem pierwszy okres rozliczeniowy. Polska dokonała znacznej redukcji – ponad 32 proc. redukcji gazów cieplarnianych. Nasz kraj należy do czołówki na świecie pod tym względem.
Handel emisjami, to jeden z instrumentów polityki ekologicznej, który służy ograniczaniu emisji zanieczyszczeń. Wdrożenie handlu emisjami stanowi realizację postanowień protokołu z Kioto. Z raportu Międzynarodowego Stowarzyszenia Handlu Emisjami (IETA) – opublikowanego w środę wynika, że w pierwszym półroczu 2008 r. obrót na rynku handlu emisjami wyniósł 38 miliardów euro, co daje wzrost o 41 proc. w stosunku do I półrocza 2007 roku. Średnia cena za jedno uprawnienie do emisji o wartości 1 tony CO2, wyniosła 20,61 euro. W tym czasie firmy zainteresowane kupnem prawa do emisji mogły wyemitować 1,84 miliarda ton CO2, co oznaczało wzrost o 56 proc. w porównaniu do roku 2007.
Ograniczenie emisji CO2
Sekretarz konwencji ONZ poinformował, że „Unia Europejska chce zredukować emisję o 20 bądź też 30 proc. do roku 2020, Norwegia o 30 proc. w porównaniu z rokiem 1990 i Szwecja o 35 proc.”. Dodał, że deklarację ograniczenia emisji gazów złożyły także Stany Zjednoczone. Chcą one zredukować emisje o 40 proc. i powrócić do poziomu z 1990 r. Trzeciego dnia obrad niektóre kraje nie objęte do tej pory limitami redukcji emisji gazów cieplarnianych wyraziły chęć dobrowolnej redukcji emisji, min. Szwajcaria i Korea Płd.
Fundusz Adaptacyjny dot. projektów adaptujących najuboższe kraje do zmian klimatycznych
Koszt Programu Adaptacyjnego dla krajów rozwijających się wyniesie 50-200 mld euro rocznie – poinformował Brice Lalonde, przedstawiciel delegacji francuskiej na poznański szczyt. „Chcemy, aby został uruchomiony jak najwcześniej, ale mamy wiele kwestii technicznych do rozwiązania. Idzie nam coraz lepiej” – poinformował.
Przedstawiciel Komisji Europejskiej Jurgen Lefevere zaznaczył, że UE robi bardzo wiele „w zakresie adaptacji”. „W tej chwili mamy 180 mln euro na 6 lat, tak aby zastanawiać się nad polityką łagodzenia skutków klęsk żywiołowych. Mamy również 60 mln euro dla państw rozwijających się” – wyjaśnił.
Lefevere dodał, że UE ma 200 mln euro na sfinansowanie mechanizmów wczesnego ostrzegania i obserwacji satelitarnej terenów, które mogą być dotknięte klęskami żywiołowymi. Został już zatwierdzony rozwój monitoringu Ziemi pod kątem ochrony klimatu.
W opinii Heater Coleman z organizacji ekologicznej Oxfam, działania adaptacyjne potrzebne są natychmiast. Zaznaczyła, że na obradach organizacji pozarządowych pojawiły się konkretne pomysły, jak zasilać Fundusz Adaptacyjny.
Problem wylesiania Ziemi, a także szkolenie lokalnych specjalistów, „aby absorpcja środków, które będą napływały do krajów rozwijających się, była odpowiednia” to wg profesora Nowickiego kolejne ważne tematy .
„Na ograniczenie do 2020 roku wylesiania i degradacji lasów trzeba będzie przeznaczyć 15-25 mld euro rocznie” – poinformował w piątek na Konferencji COP 14 przedstawiciel Komisji Europejskiej Jurgen Lefevere.
Poprawa mechanizmu CDM i CEM
Mechanizm Czystego Rozwoju (CDM) i Mechanizm Wspólnych Wdrożeń (CEM) to rynkowe mechanizmy finansowe wspierające redukcję emisji.
„Kraje skarżą się, a nawet całe kontynenty, że rozdział tych projektów CDM jest bardzo nierówny” – poinformował min. Nowicki. Dodał, że ze strony afrykańskiej płyną głosy, że na tym kontynencie zostało zrealizowanych jak dotąd tylko 20 projektów, a ponad 1200 na całym świecie.
Najważniejsze decyzje strony polskiej w związku z COP 14
W związku z piątym raportem IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change – Międzyrządowego Zespołu do spraw Zmian Klimatu), wysunięte zostały dwie polskie inicjatywy: wystawa “Technologie dla ochrony środowiska” oraz idea “okrągłego stołu” dla ministrów poszczególnych państw, który umożliwiłby wymianę stanowisk, również w kwestii finansowania działań na rzecz ochrony klimatu.
Na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich została uruchomiona pierwsza stacja wodorowa, umożliwiająca tankowanie specjalnie wyposażonych samochodów wodorem, który spala się bez pozostałości.
Przedstawiciele Polski zapewnili, że nasz kraj jest w stanie obniżyć emisję CO2 o 30 proc. do 2020 roku, w stosunku do roku bazowego 1990.
W ramach Funduszu Węglowego, wraz z Australią, Chinami, Republiką Południowej Afryki, USA i Niemcami, Polska będzie współdziałać w promowaniu czystych technologii węglowych. Konieczne jest połączenie wysiłków naukowców i szybkie wprowadzenie do użytku technologii. Najważniejsza będzie ostatnia faza negocjacji – wtedy ma dojść do zbliżenia stanowisk, uczestniczących w konferencji stron.
Organizacje pozarządowe
Climate Action Network (CAN) – największa międzynarodowa sieć organizacji pozarządowych działających na rzecz ochrony klimatu, równolegle z sesjami polityków prowadzi własne spotkania.
Na pierwszym z nich zaprezentowano sprawozdania z przygotowań tematycznych grup roboczych do COP 14 i ich oceny sytuacji w zakresie poszczególnych aspektów negocjacji (redukcja emisji, adaptacja, transfer technologii i finanse, plany długofalowe na kolejny okres zobowiązań, problemy wylesiania i degradacji gruntów), strategia działania w trakcie COP 14, w tym plany dotyczące Fossil of the day i wydawania ECO.
Organizacje pozarządowe apelują o konkretne ustalenia Szczytu Klimatycznego COP 14. Zarzucają też politykom brak woli w podejmowaniu konkretnych zobowiązań.
Państwa rozwijające się nawołują państwa rozwinięte, by przedstawiły ambitne cele redukcji CO2 i żeby państwa uprzemysłowione objęły przywództwo. Według przedstawicieli organizacji pozarządowych, najbiedniejsi nie mają czasu na to, by czekać na decyzje państw bogatych. Domagają się opracowania zasad funkcjonowania Funduszu Adaptacyjnego i jego uruchomienia w przyszłym roku.
„Aby móc ograniczyć emisje CO2, świat potrzebuje kolejnej rewolucji technologicznej. Tylko transfer technologii może pomóc najbiedniejszym w budowaniu nowoczesnych technologii” – twierdzi Hans Verlome z WWF.
Przerwa w obradach
7 i 8 grudnia to dwa dni przerwy w pracy zarówno delegatów jak i działaczy organizacji pozarządowych. Wolny czas przeznaczą oni przede wszystkim na odpoczynek i zwiedzanie Poznania. Zarówno uczestnicy, jak i mieszkańcy Poznania chwalą bardzo dobrą organizację Konferencji.
