Klimat w cieniu kampanii… Jak kandydaci na prezydenta Polski 2025 podchodzą do kwestii ekologii i ochrony środowiska?
Wybory prezydenckie 2025 zbliżają się wielkimi krokami, a Polska staje dziś nie tylko przed wyborem głowy państwa, lecz także przed decyzją, jaką przyszłość chce budować w obliczu kryzysu klimatycznego. Choć prezydent nie decyduje bezpośrednio o polityce klimatycznej rządu, jego wpływ – poprzez weto ustawodawcze, inicjatywy legislacyjne czy działania symboliczne – jest nie do przecenienia.
- Rafał Trzaskowski (Koalicja Obywatelska) – „Zielona modernizacja państwa”
- Szymon Hołownia (Polska 2050) – „Zrównoważony rozwój i innowacje ekologiczne”
- Karol Nawrocki (Prawo i Sprawiedliwość) – „Suwerenność energetyczna i ochrona tradycyjnych wartości”
- Magdalena Biejat (Lewica) – „Sprawiedliwa transformacja i zielony ład”
- Sławomir Mentzen (Konfederacja) – „Wolność gospodarcza ponad regulacje ekologiczne”
- Adrian Zandberg (Razem) – „Ekologia jako część polityki społecznej”
- Pozostali kandydaci
- Czy klimat zdecyduje o wyborach?
Przyjrzyjmy się, jak czołowi kandydaci widzą rolę Polski w kontekście zielonej transformacji, energetyki, ochrony przyrody i innowacji środowiskowych.
Rafał Trzaskowski (Koalicja Obywatelska) – „Zielona modernizacja państwa”
Obecny prezydent Warszawy i kandydat centrowej Koalicji Obywatelskiej, Rafał Trzaskowski, od lat angażuje się w kwestie związane z ochroną środowiska. Jego program prezydencki zakłada przyspieszenie transformacji energetycznej, rozwój odnawialnych źródeł energii oraz inwestycje w zieloną infrastrukturę miejską. Trzaskowski opowiada się za zwiększeniem roli samorządów w realizacji polityki klimatycznej oraz promuje ideę „zielonego państwa dobrobytu”, w którym rozwój gospodarczy idzie w parze z ochroną środowiska.
Szymon Hołownia (Polska 2050) – „Zrównoważony rozwój i innowacje ekologiczne”
Lider Polski 2050, Szymon Hołownia, promuje wizję zrównoważonego rozwoju opartego na innowacjach ekologicznych i partycypacji społecznej. Jego program prezydencki zakłada wsparcie dla lokalnych inicjatyw ekologicznych, rozwój zielonych technologii oraz edukację ekologiczną. Hołownia opowiada się za współpracą z Unią Europejską w zakresie polityki klimatycznej i podkreśla rolę Polski jako lidera zielonej transformacji w regionie.
Karol Nawrocki (Prawo i Sprawiedliwość) – „Suwerenność energetyczna i ochrona tradycyjnych wartości”
Kandydat konserwatywnej partii Prawo i Sprawiedliwość, Karol Nawrocki, kładzie nacisk na suwerenność energetyczną Polski oraz ochronę tradycyjnych wartości. Choć nie neguje potrzeby działań na rzecz ochrony środowiska, podkreśla znaczenie bezpieczeństwa energetycznego opartego na krajowych zasobach. Nawrocki opowiada się za stopniową transformacją energetyczną, z uwzględnieniem interesów społecznych i gospodarczych regionów zależnych od przemysłu węglowego.
Magdalena Biejat (Lewica) – „Sprawiedliwa transformacja i zielony ład”
Współprzewodnicząca partii Lewica Razem, Magdalena Biejat, stawia na ambitną politykę klimatyczną opartą na zasadach sprawiedliwości społecznej. Jej program zakłada szybkie odejście od węgla, rozwój odnawialnych źródeł energii oraz inwestycje w transport publiczny i efektywność energetyczną budynków. Biejat podkreśla konieczność wsparcia dla pracowników i społeczności dotkniętych transformacją energetyczną, proponując programy przekwalifikowania i inwestycje w nowe miejsca pracy.
Sławomir Mentzen (Konfederacja) – „Wolność gospodarcza ponad regulacje ekologiczne”
Lider Konfederacji, Sławomir Mentzen, prezentuje liberalne podejście do kwestii ekologii, stawiając na wolność gospodarczą i ograniczenie regulacji. W jego programie prezydenckim brakuje konkretnych propozycji dotyczących ochrony środowiska, a nacisk kładziony jest na rozwój gospodarczy bez nadmiernych obciążeń dla przedsiębiorców. Mentzen wyraża sceptycyzm wobec polityki klimatycznej Unii Europejskiej, argumentując, że może ona hamować rozwój polskiej gospodarki.
Adrian Zandberg (Razem) – „Ekologia jako część polityki społecznej”
Adrian Zandberg, współprzewodniczący partii Razem, traktuje ekologię jako integralną część polityki społecznej. Wspiera on budowę elektrowni jądrowych w Polsce. W swoich wypowiedziach Zandberg argumentuje, że Europa powinna nałożyć podatek węglowy na produkty importowane z krajów, które nie przestrzegają standardów klimatycznych i środowiskowych, aby wyrównać warunki konkurencji dla europejskich przedsiębiorstw. Jest sceptyczny wobec dużej roli odnawialnych źródeł energii (OZE) takich jak wiatraki i panele słoneczne, argumentując, że polskie warunki geograficzne i klimatyczne nie sprzyjają ich efektywnemu rozwojowi. Zandberg podkreśla konieczność demokratyzacji procesu transformacji energetycznej, z udziałem obywateli i organizacji społecznych.
Pozostali kandydaci
Wśród pozostałych kandydatów, takich jak Grzegorz Braun, Marek Jakubiak, Maciej Maciak, Joanna Senyszyn, Krzysztof Stanowski, Marek Woch i Artur Bartoszewicz, kwestie ekologiczne nie odgrywają kluczowej roli w programach wyborczych. Ich podejście do ochrony środowiska jest zróżnicowane, często podporządkowane innym priorytetom politycznym.
Czy klimat zdecyduje o wyborach?
Choć sprawy ekologii wciąż nie są najważniejszym czynnikiem wpływającym na decyzje wyborcze Polaków, ich rola systematycznie rośnie. Zmiany pogodowe, koszty energii, rosnąca świadomość społeczna – to wszystko sprawia, że nie da się już unikać rozmowy o środowisku. Kandydaci zdają się to rozumieć, choć każdy z nich nadaje temu tematowi inny ton.
Wybory 2025 mogą być pierwszymi, w których głos za (lub przeciw) klimatowi stanie się głosem politycznym.
