Rak pręgowaty w przeszłości zamieszkiwał jedynie północno-wschodnie Stany Zjednoczone i wschodnią Kanadę. Od XIX wieku rak ten był celowo wprowadzany do wód Eurazji. Obecnie zamieszkuje znaczny obszar zachodniej, centralnej i wschodniej Europy i niemal całą północną Azję. Jest gatunkiem inwazyjnym i szybko się rozprzestrzeniania.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Ciało raka pręgowatego składa się z głowotułowia oraz odwłoka. Oczy na słupkach. Boki w przedniej części głowotułowia pokryte są kolcami (kolce policzkowe). Występują dwie pary czułków. Rostrum (kolec czołowy) ostro zakończone, rynnowate. Ciało pokrywa twardy pancerz. Barwa grzbietu niejednorodna, ciemnooliwkowa z przebarwieniami. Spód szarawy. Na każdym segmencie odwłoka występują czerwono-brązowe plamy. Telson wachlarzowaty. Pięć par odnóży krocznych. Pierwsza para przekształcona w małe, gładkie szczypce. Zakończenie szczypiec żółte lub pomarańczowe, z czarną obwódką. Występuje dymorfizm płciowy. U samic występuje torebka nasienna.

Biologia

Rak pręgowaty zamieszkuje wody płynące: rzeki, potoki, kanały melioracyjne, oraz zbiorniki wodne: jeziora, stawy, a nawet sztuczne zbiorniki retencyjne. Preferuje miejsca o podłożu piaszczystym, mulistym lub drobno-żwirowym. Prowadzi zarówno dzienny jak i nocny tryb życia. Do rozrodu przystępuje między wrześniem a październikiem. Jaja składane są od kwietnia do maja. Samica może złożyć od 57 do 400 jaj. Jaja noszone są przez samice (przytwierdzone są do odnóży odwłokowych) ok 4-6 tygodni. Dojrzałość płciową osiąga między pierwszym a drugim rokiem życia. Wzrost ciała następuje poprzez linienie. Skorupiak krótkowieczny, żyje do 4-5 lat. Według IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Wszystkożerny, w jego diecie znaleźć można pokarm roślinny oraz zwierzęcy.