Bernikla kanadyjska (Branta canadensis)

Jest to najbardziej znana gęś w Ameryce Północnej. Kiedy na kanadyjskim niebie pojawiają się jej klucze w kształcie litery V oznacza to koniec zimy dla tego kraju.
Wygląd
Obie płcie ubarwione są jednakowo. Upierzenie ich jest brązowe z jasnymi, poprzecznymi prążkami, na spodzie ciała jasnobrązowe, pokrywy podogonowe białe, lotki i sterówki czarnobrązowe, szyja i głowa czarne, policzki i podbródek białe. Młodociane osobniki jaśniejsze od dorosłych. Długość ciała -100cm, rozpiętość skrzydeł 190 cm, waga 2,9 -5,4 kg. Samica jest nieco mniejsza od samca.
Biotop
Bernikla ta zamieszkuje trawiastą tundrę, nadmorskie bagna, prerie. Na zimowiska wybiera tereny w przybrzeżnej strefie mórz, rzadziej duże zbiorniki śródlądowe.
Występowanie
Naturalny areał lęgowy tej gęsi to Ameryka Północna, ale została także osiedlona w Wielkiej Brytanii, Skandynawii oraz w Nowej Zelandii. Zimuje w południowej i środkowej części Ameryki Pn., a populacje europejskie na pd.-zach. Wybrzeżach Bałtyku i Morza Północnego. Do Polski zalatuje sporadycznie.
Lęgi
Bernikle kanadyjskie gniazdują w małych koloniach nad jeziorami i rzekami. Gniazdo budują w zaroślach blisko brzegu lub na wysepkach. Zbudowane jest ono z suchych traw, wyścielone ciemnym puchem. Wyprowadzają 1 lęg w roku, a w zniesieniu jest 5-8 żółtawobiałych jaj. Wysiaduje samica, a samiec broni całej rodziny z wielką zaciekłością. Bernikle te łączą się w pary na całe życie.
Pokarm
Bernikla kanadyjska żywi się pokarmem roślinnym z domieszką zwierzęcego, a żeruje głównie na lądzie.