Błękitnik rudogardły (Sialia sialis)

Błękitnik rudogardły to  niewielki, niezwykle uroczy ptak.  Choć przypomina baśniowe stworzenie, na terenach gdzie występuje jest popularnym bywalcem parków i ogrodów. Jego upierzenie rodem z bajki zapewniło mu ludzką sympatię. Od wielu lat znajduje schronienie dla swych młodych w sztucznych namiastkach dziupli –  budkach lęgowych.

Wygląd

U samca głowa oraz wierzchnia część ciała, skrzydła i ogon są jasnoniebieskiej barwy. Gardło i pierś są jasnopomarańczowe. Pomarańczowe pióra schodzą jeszcze nieco niżej na część brzucha. Jego pozostała, większa część ma barwę białą. Tęczówki są ciemne. Dziób i nogi są bardzo ciemne. Samica natomiast ma głowę i grzbiet o wiele mniej intensywnie ubarwione o szarym odcieniu piór. Skrzydła i ogon są niebieskiej barwy, jednak ciemniejszej niż u samca. Brzuch ubarwiony podobnie u obu płci, u samicy nieco mniej intensywnie  – brązowo-biały.

Występowanie

Ptaki te zamieszkują południowo-wschodnią część Ameryki Północnej. Populacje z północnych granic zasięgu mogą na zimę migrować nieco na południe.

Środowisko życia

Preferują obszary otwarte oraz o umiarkowanym stopniu zadrzewienia. Przebywają w niewielkich zagajnikach, na skraju lasu etc. Są stałymi bywalcami ogrodów oraz miejskich parków. Często tworzą stada.

Lęgi

Błękitniki rudogardłe zakładają swe gniazda w dziuplach. Samiec wyszukuje odpowiednią dziuplę natomiast samica zakłada w niej gniazdo, składa w nim około pięciu jaj po czym sama je wysiaduje. Wylęgłym potomstwem opiekują się oboje rodzice. Błękitniki rudogardłe bronią terytorium na którym znajduje się ich gniazdo. Zwykle udaje się im wychować dwa, a czasem nawet trzy lęgi tego samego roku.

Pokarm

Ptaki te żywią się owadami przez większą część roku, a swoją dietę wzbogacają w pokarm roślinny – głównie lekkostrawne owoce. Zimą natomiast pokarm roślinny stanowi podstawę ich wyżywienia.