Fulmar zwyczajny (Fulmarus glacialis)

Wstęp

Długowieczny ptak morski wielkości wrony siwej. Do Polski skrajnie rzadko zalatuje, stwierdzono pojedyncze obserwacje. Gdy unosi się na wodzie, może przypominać mewę. Podczas lotu skrzydła proste, nieruchome, ze sztywnymi uderzeniami co pewien czas. W locie widoczna na górnej części skrzydła (w każdej szacie) rozmyta, jasna plama na skrzydle.

Wygląd

Głowa duża. Ciemna tęczówka oczna. Czarna plamka w kąciku oka. Dziób masywny, dosyć krótki, haczykowato zakończony. Barwy jasnej, szarawej, z żółtawym zakończeniem dzioba. Szyja krótka i gruba. Skrzydła wąskie, długie. Nogi cieliste. Ogon jasnoszary, krótki, kwadratowy. Brak dymorfizmu płciowego. Samce są nieco większe od samic. Występuje w kilku odmianach barwnych (w odcieniach od białej po ciemne szarości). Jasna odmiana: Głowa, szyja, pierś oraz spód białe. Wierzch, skrzydła jasnoszare. Kolejne odmiany stopniowo ciemniejsze na wierzchu, głowie oraz spodzie ciała. Osobniki młodociane podobne do dorosłych.

Występowanie

Zamieszkuje północ oceanu Atlantyckiego i Spokojnego. Spotykany na otwartych wodach morza Beringa, Czukockiego, Baffina, Północnego, Norweskiego, Grenlandzkiego i Barentsa. Gniazduje na wybrzeżach morskich od Francji na południu po wyspy najdalej wysunięte za koło podbiegunowe na północy

Biotop

Występuje na morzach, wybrzeżach morskich.

Lęgi

Monogamiczny. Gnieździ się głównie na półkach skalnych, w norach, również na budynkach, na wydrapanej ziemi. Tworzy luźne kolonie. Lęgi rozpoczynają się w maju. Samica składa jedno białe jajo. Wysiadywanie (przez oboje rodziców) trwa niecałe dwa miesiące. Młode opuszcza gniazdo po podobnym czasie (po 7 tygodniach). Dojrzałość płciową osiąga w dziewiątym bądź dziesiątym roku życia.

Pokarm

Żywi się pokarmem zwierzęcym: kręgowcami (rybami), bezkręgowcami (skorupiakami, głowonogami) również padliną oraz planktonem. Żeruje w wodzie, przy kutrach rybackich.