Wrona siwa (Corvus corone cornix)

Nazywana/y także: wrona

Spis treści

Wygląd
Biotop
Występowanie
Lęgi
Pokarm
Galeria zdjęć

Jest jednym z dwóch podgatunków wrony (Corvus corone) i to właśnie tym występującym na obszarze naszego kraju.

Wygląd

Upierzenie tej wrony siwej jest czarne z siwym grzbietem i tyłem szyi oraz spodem ciała. Jest mniejsza od kruka, ma słabszy dziób i ogon w locie zakończony równo. Dymorfizm płciowy nie występuje.

Biotop

Wrona siwa zasiedla brzegi zadrzewień w dolinach rzek lub w pobliżu pól, niekiedy parki, nawet w środku miast.

Występowanie

Areał lęgowy wrony siwej obejmuje Irlandię, północną Szkocję, Danię, Europę na wschód od Łaby, wschodnie Węgry. Jest wędrowna i koczująca, zimuje w zachodniej i południowej części areału gatunku. W Polsce średnio licznie gniazduje w całym kraju, będąc ptakiem szczególnie licznym u stóp Tatr. Osobniki żyjące w miastach są osiadłe.

Lęgi

Wrona siwa wyprowadza 1 lęg, w połowie kwietnia. Gniazdo umieszcza wysoko w koronie drzewa. Zbudowane jest ono w warstwie zewnętrznej z suchych gałązek, od środka wylepione ziemią z domieszką części roślinnych. W zniesieniu jest 4-6 jasnoniebieskich lub zielonkawych jaj w szare plamki. Wysiadywanie trwa ok. 3 tygodni. Młode przebywają w gnieździe przez miesiąc.

Pokarm

Wrona siwa jest ptakiem wszystkożernym. Zjada różne jagody, ziarna zbóż, źdźbła traw, chrząszcze, małe ssaki, padlinę. Potrafi rozbijać skorupki ślimaków i łowić zbłąkane na płyciźnie ryby. Rabuje gniazda innych ptaków. Chwyta dużo owadów i dżdżownic, zjada odpadki spożywcze.