Homar amerykański (Homarus americanus)

Występowanie

Pierwotny zasięg występowania homara amerykańskiego obejmuje wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej: od Karoliny Północnej na południu po Nową Finlandię na północy. Istnieją pojedyncze doniesienia o obserwacji homarów amerykańskich u wybrzeży Europy.

Budowa

Występują dwie pary czułków. Pierwsza para krótka i rozwidlona. Druga para długa i prosta. Ciało wydłużone, składa się z głowotułowia oraz odwłoku. Pięć pary odnóży krocznych, w tym pierwsza para przekształcona w ogromne, asymetryczne szczypce. Druga i trzecia para odnóży również w formie szczypiec, choć są o wiele mniejsze od pierwszej pary. Ciało pokryte jest twardym pancerzem. Barwa pancerza niebieskawa, oliwkowozielona lub zielonobrązowa (po ugotowaniu staje się czerwona), plamkowana. Telson wachlarzowaty.

Biologia

Homar amerykański zamieszkuje dno oceaniczne zwykle na głębokościach do 50 m (rzadziej ponad 700 m). Preferuje dno kamieniste z wieloma niezbędnymi do życia kryjówkami. Spotykany jest również w miejscach o dnie piaszczystym lub mulistym, ale zawsze z kryjówkami w pobliżu. Prowadzi samotny tryb życia. Wykazuje aktywność nocną. Dzień spędza w ukrycie (w norze). Wzrost ciała następuje poprzez linienie. Starsze osobniki linieją raz w roku. Samice do rozrodu przystępują co dwa lata. Rozród poprzedzony jest linieniem. Samica składa od 5 do 100 tys. jaj. Im większa samica, tym więcej złoży jaj. Wylęg odbywa się między lipcem a sierpniem. Średnica jaj wynosi 2 mm. Jaja noszone są przez samice pod odwłokiem przez ok. 10-11 miesięcy. Larwy są pelagiczne. Długość larwy (w pierwszym stadium) wynosi 7, 8 mm. Larwy zanim opadną na dno linieją cztery razy (trwa to 20-100 dni, w zależności od temperatury). Samica osiąga dojrzałość płciową między czwartym a piątym rokiem życia. Żyje do ponad 50 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wszystkożerny skorupiak, w jego diecie znaleźć ryby, inne skorupiaki, mięczaki, szkarłupnie padlinę oraz materie roślinną.