Kania ruda (Milvus milvys)

Tego dużego, smukłego ptaka drapieżnego czasami można spotkać siedzącego w pobliżu drogi lub krążącego nad brzegiem jeziora. Kiedy jest w locie łatwo rozpoznać go po głęboko wciętym ogonie i lekko zgiętych skrzydłach. Nasi zachodni sąsiedzi uważają, że nawoływanie kani (podobne jak u myszołowa -”hija”) zwiastuje rychły deszcz.

Wygląd

Upierzenie kani rudej jest szare (głowa) i rdzawobrunatne. W locie są dobrze widoczne jasne plamy na spodzie skrzydeł. Ogon jest długi i rozwidlony, dziób żółty. Obie płcie podobne do siebie.

Biotop

Zamieszkuje liściaste bądź mieszane stare lasy, w sąsiedztwie pól, łąk i zbiorników wodnych.

Występowanie

Areał lęgowy obejmuje prawie całą Europę, Kaukaz i Azję Mniejszą oraz północną Afrykę. Jest to gatunek wędrowny, zimujący wokół Morza Śródziemnego. W Polsce skrajnie nieliczny, występujący głównie na zachodzie i północy kraju. Pojedyncze osobniki pozostają na zimę.

Lęgi

Wyprowadza 1 lęg w roku. Gniazdo zakłada  w koronie wysokiego drzewa, w rozwidleniu konarów, najczęściej blisko pnia. Jest ono zbudowane z grubych gałęzi, wysłane darnią, a także szmatami, papierem i innymi odpadkami. W kwietniu lub maju samica składa 2-4 pękate jaja, które wysiaduje przez ok. 30 dni. Młode opuszczają gniazdo po ok. 50 dniach i jeszcze przez miesiąc pozostają pod opieka rodziców.

Pokarm

Kania ruda żywi drobnymi kręgowcami, ponad połowę jej ofiar stanowią ptaki: krukowate, pisklęta mew,  gołębie, kaczki. Bardzo chętnie korzysta też z padliny, często są to zwierzęta przejechane na drogach. Pożywienie uzupełnia rybami.