Kapodziób (Cereopsis novaehollandiae)

Wstęp

Bardzo charakterystyczny, duży ptak, nieco większy od gęgawy. Do Polski nie zalatuje. W okresie godowym wykazuje agresywne zachowanie. Poza lęgami towarzyski, tworzy małe stada. W locie szyja, nogi wyciągnięte, palce nieznacznie wystają za ogon, poza tym widoczny czarny pasek końcowy na szarych skrzydłach oraz czarny ogon.

Wygląd

Głowa małą. Tęczówka oczna brązowoczerwona. Krótki, aczkolwiek masywny, czarny dziób. Na dziobie żółtawo-zielonkawa woskówka. Na czole oraz ciemieniu biały pas. Szyja średniej długości. Sylwetka o krępej budowie. Ubarwienie ciała popielate, z nieco brązowym odcieniem. Na szarych skrzydłach ciemne plamki, lotki czarne na końcach. Nogi dosyć długie i mocne, o barwie różowawej bądź czerwonawej. Stopy czarne, z mocnymi pazurami z rozpiętą na nich błoną pławną. Ogon ciemny, krótki. Dymorfizm płciowy u tego gatunku nie jest widoczny, choć samice są nieco mniejsze od samców. Osobniki młodociane podobne do osobników dorosłych, rozróżniane po szarawej głowie.

Występowanie

Kapodzioby naturalnie zamieszkują południe Australii i Tasmanię. Ponadto introdukowane były między innymi na Wyspę Kangura i Nową Zelandię.

Biotop

Zamieszkują głównie porośnięte niską roślinnością, niewielkie wyspy morskie; zwykle niezamieszkałe. Rzadziej zalatują w głąb lądu w poszukiwaniu pokarmu.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na ziemi, w kępie roślinności. Gniazdo w formie misy, zbudowane jest z materiałów roślinnych (gałązek, traw), a wyścielone jest puchem. Samica składa od 3 do 5 (maksymalnie 7) białawych jaj. Wysiadywanie (przez samicę) trwa ponad miesiąc. Samodzielność młode osiągają po dwóch miesiącach od wyklucia. Dojrzałość płciowa osiąga w drugim bądź w trzecim roku życia.

Pokarm

Żywi się pokarmem roślinnym (nasionami, liśćmi, łodygi traw, ziół), który zdobywa na lądzie.