Lasówka złotawa (Dendroica petechia)

Lasówki złotawe to piękne, barwne ptaki Nowego Świata. Na terenach, gdzie występują, znane są ze swych melodyjnych „treli”. Zimą migrują, nierzadko na duże odległości. Zdarza się, że zapuszczają się daleko poza granice swego zasięgu. Wyróżniono wiele podgatunków lasówki złotawej, jednak jej rozpoznanie, dzięki wyrazistym barwom upierzenia, nie powinno sprawić problemu. Należy jednak pamiętać o obecności w jej zasięgu kilku innych przedstawicieli lasówek, dość podobnie upierzonych i nie wziąć ich omyłkowo za jeden z podgatunków lasówki złotawej.
Wygląd
Upierzenie lasówek złotawych jest żółto-oliwkowe. Żółta barwa przeważa na głowie, piersi i brzuchu. Grzbiet jest mniej intensywnie ubarwiony – ma oliwkowy odcień. Skrzydła i ogon są jeszcze nieco ciemniejsze. Pierś samca lasówki złotawej zdobią wąskie ciemne prążki. Tęczówki są bardzo ciemne. Oko otacza żółta, ale wyraźna, obrączka. Dziób jest bardzo ciemny, nogi zaś jasnej cielistej barwy.
Występowanie
Lasówki złotawe zamieszkujące Amerykę Północną. Na zimę migrują na południe do Ameryki Centralnej i na północ Ameryki Południowej. Populacje zamieszkujące Amerykę Centralną oraz pobliskie wyspy najczęściej zimują na terenach lęgowych.
Środowisko życia
Lasówki złotawe preferują obszary zadrzewione, ale niekoniecznie lasy. Najczęściej przebywają na ich świetlistych skrajach, w niewielkich zagajnikach, wśród zarośli porastającej brzegi zbiorników wodnych etc. Można je spotkać na terenach miejskich – w parkach i ogrodach.
Lęgi
Gniazdo pary lasówek znajduje się na drzewie, niewysoko nad ziemią. Samica składa około czterech jaj. Samiec broni terytorium, na którym znajduje się ich gniazdo. Karmi samicę, gdy ta wysiaduje jaja, a później pomaga jej karmić pisklęta.
Pokarm
Lasówki złotawe są owadożerne. Swoją dietę mogą uzupełniać w niewielkie ilości owoców. Swej zdobyczy wypatrują wśród gęstwiny koron drzew i wśród krzewów.