Markaczka (Melanitta nigra)

Wstęp

Kaczka nieznacznie mniejsza od kaczki krzyżówki (Anas platyrhynchos). W naszym kraju jest gatunkiem regularnie przelotnym i zimującym. Gatunek towarzyski. Tworzy duże stada. Można ją pomylić z markaczką amerykańską (Melanitta americana), wcześniej klasyfikowaną jako podgatunek markaczki zwyczajnej. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Tęczówka oczna brązowa. Tułów krępy. Ogon dosyć długi i spiczasty (widoczny podczas pływania). Dymorfizm płciowy jest widoczny. Samce są całe czarne, dziób u nich jest żółty, z ciemną naroślą przy nasadzie. Lotki pierwszorzędowe nieco jaśniejsze. Nogi czarno-brązowe. Samice są ciemnobrązowe. Głowa z ciemnym czołem i ciemieniem (niektóre samice z ciemnym pasem przy nasadzie dzioba) oraz z jaśniejszymi policzkami. Dziób szary. Nogi zielonkawo-brązowe. Osobniki młodociane przypominają samice. Rozróżnialne po jasny spodzie ciała.

Występowanie

Markaczki zamieszkują klimat chłodny i arktyczny. Występują na Grenlandii, Islandii, Wyspach Brytyjskich, Półwyspie Fennoskandzkim i dalej na Syberii po Wyżynę Środkowo-syberyjską. Zimują u wybrzeży Bałtyku, Europy Zachodniej i Maroka w Afryce.

Biotop

Preferują wody słodkie, obszary podmokłe, torfowiska, bagna, doliny rzeczne, brzegi niewielkich jezior. Zimowiska spędzają na płytkich wodach morskich w pobliżu wybrzeży.

Lęgi

Gnieździ się na ziemi, w ukryciu roślinności, w sąsiedztwie wody. Samica składa od 7 do 10 jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi około miesiąca. Pisklęta zaraz po wykluciu opuszczają gniazdo. Po sześciu bądź siedmiu tygodniach od wyklucia młode stają się lotne.

Pokarm

W główniej mierze pożywia się bezkręgowcami (mięczakami, skorupiakami, owadami), rzadziej drobnymi rybami. Żywi się także roślinnością wodną. Pokarm zdobywa nurkując.