Mucha domowa (Musca domestica)

Wygląd

Mucha domowa to owad, którego odwłok z wierzchu ma szary kolor oraz podłużne linie, tworzące niewyraźny wzór. Odwłok ze spodniej strony ma kolor jasny, wpadający w żółć. Mucha domowa posiada aparat gębowy typu liżąco-ssącego. Na jej czarnej głowie znajdują się krótkie czułki oraz duże, czerwonobrązowe oczy. Skrzydła są cienkie i przezroczyste. Pokryte włoskami odnóża, zakończone są pazurkami, na których znajduje się przylga (lepka poduszeczka), umożliwiająca wspinanie się po gładkich powierzchniach. Samiec tego owada może mierzyć około 6 mm, zaś samica nawet do 7,5 mm.

Występowanie

Uważa się, że mucha domowa pierwotnie zasiedlała tereny Bliskiego Wschodu, jednak dzisiaj jest to owad występujący na całym świecie. Również w naszym kraju spotkać ją można w każdym regionie. Obecność muchy domowej jest silnie związana z terenami, na których przebywa człowiek.

Pokarm

Ponieważ mucha domowa posiada liżąco-ssący typ aparatu gębowego, jej głównym pożywieniem są płyny organiczne, których często szuka w odpadkach gospodarczych. Żeruje również na składowiskach śmieci oraz w odchodach zwierzęcych. Owad ten może również spożywać niektóre produkty stałe, jak na przykład owoce. Zanim je spożyje, zmiękcza je własną śliną.

Rozród

Okres aktywności muchy domowej trwa od marca do października. W tym czasie rozwija się i ginie od kilku do kilkunastu pokoleń. Samica składa na produktach organicznych lub odchodach od 100 do nawet 600 jaj. Z jaj tych po 24 godzinach wylęgają się larwy, które odżywiają się rozkładającą się materią organiczną. Ich rozwój trwa kilka tygodni, po czym następuje przepoczwarzenie i w tym stadium rozwijają się one jeszcze przez 10 dni. Dorosła mucha domowa żyje około 4 tygodni.