Oleica krówka (Meloe proscarabaeus)

Występowanie

Nie jest znane dokładne rozmieszenie oleicy krówki. Występuje na dużym obszarze lecz wszędzie jest nieliczna. Jej zasięg obejmuje głównie południową i środkową Europę po Wyspy Brytyjskie i południową Skandynawię na północy. W Polsce spotykana jest prawdopodobnie na obszarze całego kraju.

Budowa

Oleica krówka należy do rodziny oleicowate (Meloidae). Jest charakterystycznym chrząszczem. Barwa ciała czarna z granatowym odcieniem. Skrzydła są zredukowane. Pokrywy są silnie skrócone, owalne. Odwłok jest odsłonięty. Głowa oraz przedplecze są punktowane. Występuje dymorfizm płciowy. Samice są większe od samców. Płcie różnią się również budową czułek, które u samców są załamane. Ponadto u samców odwłok jest słabiej wykształcony. Gatunkiem podobnym do oleicy krówki jest oleica fioletowa (Meloe violaceus), którą można odróżnić po słabszym punktowaniu przedniej części ciała.

Biologia

Oleica krówka zamieszkuje różnorodne siedliska. Jest pasożytem pszczół, więc uzależniona jest od ich obecności w siedlisku. Unika wysokich gór. Dorosłe pojawiają się od kwietnia do czerwca. Występuje u niej przeobrażenie zupełne z hipermetamorfozą. Posiada złożony cykl rozwojowy, wymagający obecności pszczół z rodzaju pszczolinka (Andrena) lub porobnica (Anthophora). Samica składa do 10 tys. jaj pod powierzchnię ziemi. Larwa po wykluciu z jaja wspina się na kwitnące rośliny, gdzie czeka na przylot pszczoły, do której następnie się przyczepia. W ten sposób larwa przedostaje się do gniazda żywiciela, gdzie żeruje na pszczelich jajach, pyłku oraz nektarze i przechodzi dalszy rozwój. Po kilkukrotnym linieniu opuszcza gniazdo i przekształca się w pseudopoczwarkę. Zimuje w stadium pseudopoczwarki. Na wiosnę wylęga się kolejne stadium larwy, która przekształca się w poczwarkę, a z tej w postać dorosłą. Postacie dorosłe żywią się zielonymi częściami roślin.