Pszczoła miodna - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Stawonogi Owady Błonkoskrzydłe Pszczołowate Apis Pszczoła miodna
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Pszczoła miodna (Apis mellifera)

Nazywana/y także: pszczoła
Pszczoła miodna (Apis mellifera). Photo courtesy PDPhoto.org, via Wikimedia Commons
Spis treści

Wygląd

Pszczoła miodna to owad społeczny. W jej ogólnym wyglądzie wyróżnić można trzy pary odnóży, błoniaste i przezroczyste skrzydła oraz duże oczy złożone, które zbudowane są z dziesiątków tysięcy drobnych oczek, tzw ommatidiów. Tułów pszczoły miodnej jest brunatno-żółty i pokryty gęstymi włoskami. W obrębie gniazda istnieje podział obowiązków, stąd wygląd i rozmiary ciała osobnika zależą od funkcji, jaką pełni. Zjawisko to nazywane jest polimorfizmem. Pszczoła-matka to samica, która składa jaja, z których wylęga się kolejne pokolenie pszczół miodnych. Jej ciało może mieć od 17 do 22 mm długości. Od pozostałych grup pszczół miodnych odróżnia ją wydłużony i spiczasto zakończony odwłok, na którym znajdują się jajniki a także owalny kształt głowy. Ciało drugiej grupy pszczół – robotnic, osiąga długość od 13 do 15 mm, ich głowy mają trójkątny kształt. Zadaniem robotnic jest zbieranie pyłku i nektaru kwiatowego oraz opieka nad potomstwem wydanym przez pszczołę – matkę. Trutnie, czyli samce pszczół mierzą od 14 do 16 mm, są więc większe i bardziej krępe od robotnic, a ich głównym zadaniem jest zapłodnienie samicy, by mogła wydać na świat potomstwo. Innym zadaniem trutni jest utrzymywanie stałej temperatury w gnieździe, na przykład wówczas, gdy robotnice wylatują z niego w poszukiwaniu pożywienia.

Występowanie

Pszczoła miodna występowała pierwotnie na terenach Europy, Azji Zachodniej i Afryki Północnej. Dzisiaj jednak różne jej podgatunki występują niemal na całym świecie, poza zimnymi obszarami wysuniętymi najbardziej na północ. Tak szerokie rozpowszechnienie gatunek ten z pewnością zawdzięcza człowiekowi, który na całym świecie prowadzi hodowlę pszczół miodnych w ulach i pozyskuje dzięki temu miód i inne produkty pszczele. Dzika pszczoła miodna zakłada natomiast gniazda na przykład w dziuplach drzew.

Pokarm

Robotnica pszczoły miodnej wylatuje z gniazda w poszukiwaniu pożywienia oraz za pomocą tańców komunikuje innym robotnicom, gdzie znalazła odpowiednią ilość tego pokarmu, by i one mogły podążyć w tamto miejsce. Na pożywienie tego owada składa się głównie pyłek kwiatowy, nektar oraz spadź drzewna. Najmłodsze larwy w gnieździe odżywiają się mleczkiem pszczelim wytwarzanym przez robotnice, a starsze karmione są miodem i pyłkiem kwiatowym.

Rozród

Gdy nadchodzi wiosna, pszczoła miodna – matka, czasem zwana także królową, wylatuje w towarzystwie kilku robotnic z gniazda, by odbyć lot godowy. Dzieje się tak w słoneczne, pogodne dni. Podczas lotów godowych dochodzi do kopulacji pszczoły miodnej  – matki z trutniami. W gnieździe królowa składa jaja do specjalnych miseczek wybudowanych przez robotnice w dolnej i bocznej stronie plastra. Dziennie matka może składać nawet 2500 jaj. Z jaj zapłodnionych rozwija się żeńskie potomstwo, zaś z niezapłodnionych – trutnie. Uważa się, że jedna pszczela rodzina może w ciągu jednego sezonu wydać na świat 100 – 200 tysięcy młodych osobników. Czas rozwoju larwy do osiągnięcia postaci dorosłej trwa od 16 – 25 dni i zależy od tego, czy z larwy ma wyrosnąć robotnica, matka, czy truteń. Najszybciej rozwijają się larwy matek, najwolniej te, z których powstaną trutnie. Również czas całego życia pszczoły zależy od tego, do której grupy ona należy. Robotnice pracujące w lecie żyją około 20 dni, natomiast te urodzone przed zimą nie muszą odbywać lotów w poszukiwaniu pokarmu, stąd mogą przeżyć w gnieździe nawet kilka miesięcy. Trutnie zaś giną po kopulacji z matką lub jesienią są usuwane z gniazda. Królowa natomiast może żyć nawet do kilku lat.

4.9/5 - (9 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments