Pingwin przylądkowy (Spheniscus demersus)

Wygląd

Pingwin przylądkowy należy do rodziny pingwiny (Spheniscidae). Ubarwienie ciała czarno białe. Wierzch jest czarny. Spód biały, pokryty czarnymi plamami. Na piersi występuje czarny pas. Skóra nad oczami naga, biała, przy wyższych temperaturach staje się różowawa. Gardło jest czarne. Środkowy pasek ciemieniowy jest czarny. Dziób jest czarny. Samce są nieco większe od samic.

Występowanie

Pingwin przylądkowy jest jedynym afrykańskim pingwinem. Znanych jest 28 koloni rozrodczych na południu kontynentu. Występuje na wybrzeżach i na wyspach w pobliżu Namibii, RPA i Mozambiku. Większość kolonii i największe kolonie znajdują się w archipelagu wysp od Hollamsbird Island w Namibii do Bird Island w Algoa Bay w RPA.

Biotop

Pingwin przylądkowy znaczną część życie spędza na otwartym oceanie do około 40 km od brzegu. Na lądzie odpoczywa, pierzy się i odbywa lęgi. Swoje ogromne kolonie rozrodcze zakłada głównie na oceanicznych wyspach. Na gniazda wybiera różnorodne miejsca: wyspy płaskie oraz porośnięte roślinnością, jak i obszary skaliste prawie bez roślin. Jego liczebność maleje. Na liście IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Do głównych zagrożeń zaliczyć można zmniejszenie bazy pokarmowej (spowodowane nadmiernym połowem), degradacja jego siedlisk (zanieczyszczenie wyciekiem ropy).

Lęgi

Pingwin przylądkowy gnieździ się w norach, szczelinach skalnych. Do rozrodu przystępuje przez cały rok ze szczytem od marca do maja (w RPA) lub od listopada do grudnia (w Nambii). Gatunek monogamiczny. Samica składa 2 jaja. Czas wysiadywania wynosi około 40 dni. Inkubacją zajmują się oboje rodzice. Pingwin przylądkowy osiąga dojrzałość płciową między trzecim a czwartym rokiem życia. Żyje do 11 lat.

Pokarm

Pingwin przylądkowy w głównej mierzę żywi się pokarmem zwierzęcym: kręgowcami (rybami) oraz bezkręgowcami (skorupiakami, mięczakami).