Pyton królewski (Python regius)

Niewielki dusiciel o łagodnym usposobieniu zachwyca mnogością odmian barwnych. Mimo skrytego trybu życia jest poszukiwanym gatunkiem w hodowli amatorskiej.

Wygląd

Ten niewielki dusiciel, swoją budową przypomina większych krewniaków. Głowa dość mała, oczy z pionową źrenicą, uwagę zwraca rząd jamek wokół krawędzi pyska, które kryją termoreceptory. Ciało masywne, krępe zakończone krótkim ogonem. Głowa i strona grzbietowa jest ciemnobrązowa lub czarna, na tym tle po bokach ciała występują duże, owalne plamy w kolorze żółtobrązowym lub piaskowym. Spód ciała jasny, przeważnie kremowy, niekiedy z ciemniejszymi plamkami. W hodowli amatorskiej spotyka się kilkadziesiąt różnych odmian tego gatunku, powstałych na skutek  mutacji wzoru  lub ubarwienia  a także selektywnej hodowli.

Występowanie

Spotykany w zachodniej części Afryki, w państwach takich jak: Senegal, Nigeria, Kamerun, Ghana, Togo, Uganda, Sierra Leone i inne.

Środowisko i tryb życia

Zamieszkuje zróżnicowane środowisko najczęściej są to stepy i trawiaste obrzeza lasów, sawanny. Często spotykany także w pobliżu cieków wodnych – gdzie łatwiej mu polować z uwagi na ściągające do wodopoju gryzonie. Obfitość tych ostatnich zachęca go do osiedlania się w pobliżu siedzib ludzkich, gdzie ostatnio jest coraz częściej spotykany. Aktywny w ciągu nocy, dzień spędza w kryjówce jaką najczęściej stanowi sterta korzeni, gruzowisko lub nora.

Rozmnażanie

Gody mają miejsce od listopada do lutego.  Samica składa przeważnie 6-8 jaj (rzadko ponad 10) najczęściej wybierając w tym celu termitierę lub norę. Przez cały czas inkubacji (około 2 miesiące) strzeże jaj, oplatając je własnym ciałem. W tym czasie jaja opuszcza tylko by ugasić pragnienie, poluje bardzo rzadko. Samo składanie jaj jest ogromnym wysiłkiem dla samicy, traci ona wtedy nawet do 35% masy ciała. Świeżo wyklute młode maja około 35 cm, po dwóch tygodniach przechodzą pierwszą wylinkę i rozpoczynają żerowanie.

Pokarm

Podstawę pokarmu pytonów królewskich stanowią różnego rodzaju ssaki o odpowiedniej wielkości. Najczęściej są to różne gatunki afrykańskich gryzoni, m in. szczury oraz myszoskoczki z rodzaju Gerbillus. Uzupełnienie diety stanowią niewielkie ptaki (pisklęta) oraz jaszczurki.