Rybik cukrowy (Lepisma saccharina)

Występowanie

Rybik cukrowy jest kosmopolityczny. Spotykany jest w domach na całym świecie.

Budowa

Rybik cukrowy jest owadem z rodziny rybikowate (Lepismatidae). Na głowie znajduje się para oczu złożonych oraz para długich, nitkowatych czułków. Otwór gębowy (prognatyczny) skierowany jest ku przodowi. Przyoczka nie występują. Ciało jest wydłużone, wrzecionowate, lekko spłaszczone, pokryte srebrzystymi łuskami oraz zwężające się ku końcowi. Skrzydeł brak. Tułów jest dosyć szeroki. Odwłok jest zakończony trzema szczecinkami. Odnóża kroczne są stosunkowo krótkie. Dymorfizm płciowy nie jest widoczny. Nimfy przypominają osobniki dojrzałe, choć są mniejsze. Początkowo są białawe, z czasem nabierają szarawych odcieni. Gatunkiem podobnym jest rybik piekarniczy (Thermobia domestica).

Biologia

Rybik cukrowy naturalnie zamieszkuje ściółkę, martwe drewno, kryjówki pod kamieniami i inne naturalne szczeliny. Bardzo często rybiki mieszkają blisko człowieka – głównie w łazienkach, kuchniach i piwnicach. Preferują miejsca ciepłe i wilgotne z dostępem do pokarmu. Żyją za meblami, w pobliżu miejsc składowania żywności, w pobliżu zlewów i umywalek oraz w książkach. Rybik cukrowy prowadzi nocny, ukryty tryb życia. Unika światła. Spotykany jest przez cały rok. Żywi się m.in. resztkami organicznymi zawierającymi polisacharydy. Przechodzi rozwój prosty. Jest zwierzęciem rozdzielnopłciowym. Kopulacji brak. Występują złożone zaloty. Samiec składa spermatofor który podejmuje samica. Samica składa pojedynczo, lub w małych grupach od 2 do 20 jaj, w zakamarki, szczeliny podłóg. W ciągu całego życia może złożyć do 100 jaj. Jaja są owalne i mierzą 0,8 mm. Wylęg w zależności od warunków trwa od 3 do 6 tygodni. Rozwój larwy trwa rok. Dorosłe żyją od 2 do 8 lat. Mogą przetrwać długi okres (nawet do roku) bez pożywienia. Rybik cukrowy zrzuca wylinkę także po osiągnięciu dojrzałości. Rybik cukrowy może zanieczyszczać żywność lecz nie przenosi chorób.