Skorek pospolity (Forticula auricularia)

W wyobraźni ludzi skorki jawią się jako straszne, czyhające na nas “szczypawki”, gotowe wcisnąć się nam do butów czy pod kurtkę. Czy aby na pewno? Owszem, ogromne szczypce nadają im groźny wygląd, a wilgotne i ciemne domostwa specjalnie nie budzą sympatii. Lecz zamiast polować na ludzi, są ogromnym sprzymierzeńcem sadowników, zjadając mszyce i gąsienice. I choć nie tworzą społeczeństw, to jednak troskliwie opiekują się potomstwem.

Wygląd

Skorek pospolity jest małym, osiągającymi około 1-1,5 cm długości owadem. Jego ciało jest wydłużone, silnie spłaszczone i błyszczące. Czułki długie. Odwłok składa się z 11 segmentów. Zakończony jest sztywnymi (sklerotyzowanymi), kleszczowatymi wyrostkami, które wykształciły się z przysadek odwłokowych. Poszczycić się nimi mogą obie płcie, jednakże u samców są one większe (różnica jest dość spora, samiec – 4-8 mm a samicy tylko 3 mm), masywniejsze i zdecydowanie bardziej wygięte – tworząc bardzo praktyczne narzędzie do walki o partnerkę. Ale nie tylko; tak samo jak samice, wykorzystują w każdej dziedzinie życia: do obrony, jedzenia, kopulacji itd.

Choć ich środowisko życia tego nie wymaga, skorki pospolite posiadają 2 pary skrzydełgatunki skorków są bezskrzydłe.

Występowanie

Jest to dość uboga w gatunki grupa owadów. Początkowo skorki pospolite zamieszkiwały tylko Europę, później w XX wieku (zawleczone przez człowieka) zaadaptowały się również w Ameryce Północnej.

Wybierają miejsca cieniste i wilgotne. Szczególnie upodobały sobie miejscówki pod korą drzew i kamieniami.
Nie tworzą wprawdzie społeczeństw, ale w wyniku konkurencji o miejsce i pożywienie, łączą się w niewielkie gromady.

Pokarm

Skorek pospolity jest wszystkożerny. Aparat gębowy typu gryzącego.

Pożyteczność skorków jest kwestią sporną. Podstawą ich diety są jaja i inne owady, najczęściej szkodniki (mszyce, gąsienice) co czyni je sprzymierzeńcami sadowników. W niektórych miejscach prowadzone jest nawet celowe zasiedlanie terenów skorkami, prowadzony jest ich wpływ ich obecności na uprawy.

Z drugiej jednak strony, skorki jako owady wszystkożerne pochłaniają także pokarm roślinny. Niestety, wgryzając się w roślinę i tym samym ją uszkadzając. W Ameryce Północnej dały się bardzo mocno we znaki i uważane są za poważnego szkodnika.

Rozród

W wykopanym przez siebie gnieździe, samica skorka pospolitego składa w zwartym skupisku do 50 małych, 1,5 mm błyszczących jaj. Nie zostawia ich, jak większość gatunków ze świata owadów, lecz wraz z nimi zimuje. Niekiedy samica na wiosnę wydaje drugie pokolenie. Larwy są miniaturką owadów dorosłych (przeobrażenie niezupełne), oprócz wielkości różni je od rodziców jedynie brak wykształconych szczypiec i nieco jaśniejsza barwa. Matka opiekuje się nimi aż do osiągnięcia dojrzałości.