Wężówka amerykańska (Anhinga anhinga)
Doskonale wyspecjalizowany łowca. Długa i ruchliwa szyja oraz ostry, wąski dziób to ewidentne cechy przystosowania do połowu ryb. Pływają bezszelestnie i wbrew ptasiej naturze prawie nigdy się nie odzywają. Ich przemakające pióra stają się ciężkie w wodzie i ułatwiają zanurzenie.
Wygląd
Charakterystyczna sylwetka – bardzo mała głowa i długa, niezwykle cienka szyja. Samce tego gatunku mają ubarwienie ciemniejsze od samic. Pod dziobem na gardle widoczny skórny worek. Tęczówka jest czerwona. Samice posiadają w swym upierzeniu więcej jasnych barw – głowa, szyja i pierś bardzo jasne. Na skrzydłach białe akcenty mocniejsze, niż u samców.
Występowanie
Ameryka Północna, gdzie zasięg ograniczony jest do jej południowo-wschodniej części, oraz Ameryka Środkowa. Cieplejsze pory roku spędzają na północy terenów swego zasięgu, zimą mogą migrować nieco na południe. W południowych granicach zasięgu – w Ameryce Południowej żyją stale odrębne populacje, uważane za podgatunek wężówki amerykańskiej.
Środowisko życia
Jest to wodny ptak, zamieszkuje okolice słodkowodnych zbiorników. Są one źródłem pożywienia tych drapieżnych rybożerców.
Lęgi
Na czas lęgu wężówki amerykańskie zbierają się tworząc kolonie. Nie przeszkadza im obecność innych gatunków ptaków, które również zakładają gniazda w tłocznych koloniach rozrodczych. Samica buduje gniazdo sama, ale materiałów dostarcza jej samiec. Niektóre pary wężówek potrafią zająć gniazdo swego sąsiada, np. czapli, zamiast budować własne. W gnieździe zwykle znajdują się cztery jaja.
Pokarm
Wężówki polują na małe wodne kręgowce, nie gardzą też napotkanymi mniejszymi bezkręgowcami. Podstawę ich diety stanowią ryby. Właśnie do ich odłowu przystosowały się najlepiej. Służy im do tego długi, ostry dziób. Wężówki potrafią błyskawicznie zaatakować upatrzoną ofiarę dźgając ją dziobem niczym oszczepem.