Gołąbek słoneczny (Russula solaris)
Wstęp
Występowanie
Gołąbek słoneczny rośnie w lasach mieszanych i bukowych. Grzyb ten występuje pojedynczo lub w grupach.
Sezon
Wygląd
Kapelusz gołąbka słonecznego osiąga średnicę od 2,5 do 7,5 cm. Ma wypukły kształt, jest rozpostarty i posiada zagłębienie w centrum. Brzeg cienki, tępy, wraz z wiekiem staje się karbowano-gruzełkowaty. Skóra na powierzchni jest matowa. W czasie wilgotnej pogody jest lepka, można ją wówczas zedrzeć do połowy kapelusza. Odcień jasnożółty, złotożółty, chromowożółty. Intensywność zabarwienia różni się w zależności od miejsca – w środkowej części kapelusz jest słonecznie żółty, natomiast w brzeżnej części jasnożółty, w centrum ciemno zabarwiony.
Blaszki gołąbka słonecznego są rzadkie u dorosłych okazów. Na początku są białe, wraz z wiekiem stają się kremowe. Przyrastają do wolnych i zwężają się na obu końcach. Pomiędzy blaszkami można zauważyć zmarszczki.
Trzon gołąbka słonecznego osiąga wysokość od 3,5 do 6 cm i szerokość od 0,8 do 1,3 cm. Na powierzchni jest omszony. U podstawy rozszerzony. Szybko przybiera miękką, watowatą strukturę, wraz z wiekiem staje się pusty.
Miąższ jest kruchy i cienki. Nie zmienia się po uszkodzeniu. Ma białą barwę. Smak ostry, połączony z silnym owocowym zapachem.
Zarodniki gołąbka słonecznego szeroko elipsoidalne. Wysyp zarodników kremowy.
Właściwości
Zastosowanie
Gołąbek słoneczny nie posiada żadnego zastosowania ze względu na piekący smak.
By Toffel [GFDL or CC BY-SA 3.0], from Wikimedia Commons
