wolfram
Wolfram, W —
pierwiastek chemiczny grupy dodatkowej chromowców w VI grupie układu okresowego o liczbie atomowej 74 i masie atomowej 183.8. Srebrzystobiały metal ciężki o gęstości 
= 19.351 g·cm-3. Topi się w temperaturze Tt = 3410°C, a wrze w temperaturze Tw = 5660°C. Jest bardzo twardy i najtrudniej topliwy ze wszystkich metali. Odporny na działanie czynników atmosferycznych i stężonych kwasów, reaguje z tlenem powyżej 400°C. Wolfram został rozpoznany pod koniec XVIII wieku i wydzielony z minerału wolframitu (Fe,Mn)WO4 przez dwóch chemików hiszpańskich, braci d’Elhuyair. Otrzymuje się go wyłącznie przez redukcję tlenku wolframu WO3 w temperaturze od 800 do 1000°C za pomocą wodoru: WO3 + 3H2 = W+3H2O.
Powstały drobnoziarnisty proszek prasuje się i ogrzewa pod wpływem przepływu prądu elektrycznego, powodując jego spiekanie się na lity metal. Za pomocą kucia, walcowania i przeciągania uzyskuje się pręty, blachy i druty. Metaliczny wolfram ma zastosowanie jako domieszka do specjalnych gatunków stali, do wyrobu stopów i drucików w żarówkach elektrycznych.
