Alpakoterapia − czy alpaki wyleczą chore dzieciaki?
Hipoterapia, dogoterapia, felinoterapia – to popularne i znane metody rehabilitacji z udziałem zwierząt. Ostatnio bardzo popularna jest alpakoterapia. Tylko co to jest ta alpakoterpia? I jakie zwierzęta biorą udział w alpakoterapii?
Alpakoterapia jest dziedziną zooterapii, która polega na współpracy terapeuty z alpaką. Takie działania terapeutyczne bardzo sprawdzają się w przypadku dzieci autystycznych oraz dzieci z problemami emocjonalnymi.
Dlaczego akurat alpaki?
Alpaki przypominają lamy, ale są od nich mniejsze i mają duża grubszą wełnę. Z wyglądu przypominają trochę przerośnięte owce z długimi szyjami albo żywe maskotki.
Zdaniem terapeutów kontakt z tymi zwierzętami pomaga w walce z nadciśnieniem, autyzmem czy depresją. Poza tym spędzanie czasu z alpaką ma pomóc dzieciom oswoić się ze zwierzętami i nauczyć, jak je traktować.
„Alpaki zaprzyjaźniają się zarówno z innymi zwierzętami, jak i z człowiekiem. Szczególnie pozytywne nastawienie mają do dzieci. Zwierzęta te dają się głaskać i przytulać, a sam ich wygląd wzbudza sympatię, gdyż wyglądają jak żywe maskotki. Są też inteligentne i interesują się tym, co dzieje się w ich otoczeniu. Szybko uczą się nowych rzeczy, jak np. jedzenie z ręki człowieka czy chodzenie na smyczy. Ich łagodny, nieco płochliwy, a zarazem ciekawski wzrok potrafi zdziałać cuda!” – informuje Centrum Zooterapi Kielnarowej.
Alpaki będą brały udział w rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych w Centrum Zooterapii przy Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Od ponad roku uczelnia jako jedyna w Polsce prowadzi hodowlę tych zwierząt.
Alpaki to gatunek zwierząt z rodziny wielbłądowatych, pochodzący z Ameryki Południowej. Naturalnie alpaki hodowane są w stadach, które wypasa się przez cały rok na płaskowyżu Altiplano (południowe Peru, północna Boliwia, Ekwador i północne Chile) na wysokości 3 500-5 000 m n.p.m.
Alpaki wyglądają jak krzyżówka lamy z owcą. W kłębie osiągają wysokość 80-100 cm i wagę ok. 55-70 kg.
Żyją w rodzinnych stadach, składających się z samca, samicy i młodych. Kiedy alpaki czują zagrożenie zbijają się w stado i ruszają w pościg za intruzem, by przegonić go z pastwiska. Co ciekawe alpaki wypróżniają się w jednym miejscu, co pomaga zapobiegać rozprzestrzenianiu się pasożytów układu pokarmowego (alpaki nie jedzą w tych miejscach). Samce przestrzegają tego zachowania zwykle bardziej niż samice.
