Moa i ewolucja drzew

W przyrodzie trwa nieustanny wyścig zbrojeń między drapieżnikami i ich potencjalnymi ofiarami  każdy nowy ewolucyjny wynalazek ma zwiększać szanse którejś ze stron na przeżycie. Podobna rywalizacja toczy się miedzy roślinami a zwierzętami roślinożernymi: kolce czy trucizny to tylko ewolucyjna odpowiedz roślin na apetyt roślinożerców. Jak powiedział dr. Kevin Burns z Victoria University of Wellington: „ w przeciwieństwie do zwierząt, które często stosują kolory do kamuflażu czy ostrzeżenia, do tej pory mieliśmy nieliczne dowody na to że podobnie postępują rośliny”.

Dr. Burns wraz z zespołem badał drzewa z gatunku Pseudopanax crassifolius należące do rodziny araliowatych, charakterystyczne dla flory Nowej Zelandii. Rośliny te w okresie wzrostu przechodzą kilka zmian wyglądu liści: np. zmienia się ich kolor i kształt. Według naukowców zmiany te są elementem kamuflażu, jaki roślina stosowała by ukryć się przed ptakami moa. Te nielotne olbrzymy (do 3,5 m wzrostu) były głównymi roślinożercami na Nowej Zelandii, gdzie przed przybyciem człowieka nie było dużych ssaków.  Pstra barwa liści i ich kształt utrudniały ich zobaczenie przez moa, w lesie pełnym cieni i refleksów światła. Ponadto ptaki nie posiadają zębów a wąski i długi kształt sztywnych liści utrudniał ich rozdrobnienie i połknięcie. Co ciekawe nietypowe liście roślina wytwarza tylko do wysokości 300 cm, powyżej rośną już liście o normalnym kształcie i kolorze. A wszystko dlatego że wszystkie liście położone poniżej tych 3 metrów były w zasięgu olbrzymich ptaków. Moa zostały wytępione przez ludzi, jednakże rośliny Nowej Zelandii rosną dalej tak, jakby te ptaki im zagrażały.