Echolokacja w genach

Chociaż nietoperze i delfiny są od siebie odległe ewolucyjnie, to jednak zestaw tych samych genów umożliwił tym zwierzętom korzystanie z echolokacji.
Naukowcy odkryli, że kluczowe geny dające zwierzętom zdolność wysyłania i odbierania dźwięków o wysokiej częstotliwości (czyli ultradźwięków) zarówno u nietoperzy jak i u delfinów podlegały podobnym mutacjom w toku ewolucji. W efekcie pomimo tego, że delfiny i nietoperze są dość odległe ewolucyjnie, to jednak równie sprawnie posługują się echolokacją.
Przyroda pełna jest przypadków, kiedy niezależna ewolucja doprowadziła do wykształcenia u zwierząt niespokrewnionych podobnej cechy lub zaowocowała podobnym wyglądem i tak np. zarówno słonie jak i morsy dysponują wydłużonymi kłami (chociaż w przypadku słonia te „kły” to siekacze). Innym doskonałym przykładem konwergencji jest pyton zielony i boa psiogłowy, które mimo że zamieszkują inne kontynenty i nie są blisko spokrewnione, są do siebie łudząco podobne i zajmują podobne nisze ekologiczne.




