Psy są najstarszymi towarzyszami ludzi!

Badanie psiego DNA wykazało, że nasz „najlepszy przyjaciel” w świecie zwierząt może być również naszym najstarszym.

Historia ludzkości to historia psów. Największe badanie starożytnych genomów zwierząt sugeruje, że tam, gdzie chodzili ludzie, towarzyszyli im czworonożni przyjaciele. Badania zidentyfikowały również główne regionalne zmiany w pochodzeniu ludzi, które pozostawiły niewielki ślad w populacjach psów, a także czasy, w których psy się zmieniły, ale ich panowie nie.

„Psy są papierkiem lakmusowym w historii ludzkości” ‒ mówi Pontus Skoglund, genetyk populacyjny z Francis Crick Institute w Londynie, który współprowadził badanie. „Czasami ludzkie DNA może nie wykazywać części prehistorii, którą możemy zobaczyć w genomach psów”.

Przez ostatnie lata historię genetyczną psów opowiadano głównie na podstawie DNA współczesnych psów. Ale to dało niejasny obraz, ponieważ większość genetycznej różnorodności wczesnych psów została prawdopodobnie utracona, gdy powstały nowoczesne rasy.

Aby rozszerzyć pulę pradawnego psiego DNA, laboratorium Skoglunda połączyło się z grupami kierowanymi przez Gregera Larsona, genetyka ewolucyjnego z Uniwersytetu Oksfordzkiego w Wielkiej Brytanii i archeologa Rona Pinhasiego z Uniwersytetu Wiedeńskiego. Międzynarodowy zespół przeanalizował całe genomy (pełny zestaw DNA w jądrach komórek biologicznych) 27 starożytnych szczątków psów związanych z różnymi kulturami archeologicznymi. Porównali je ze sobą i ze współczesnymi psami. Próbki miały od 11 000 do 100 lat. Modelując relacje między grupami starożytnych i współczesnych psów, naukowcy ustalili, że 10900-letni pies z Rosji różni się od późniejszych starożytnych psów europejskich, bliskowschodnich, syberyjskich lub amerykańskich.

„Już 11 000 lat temu na całym świecie istniało co najmniej 5 różnych grup psów, więc psy musiały istnieć już znacznie wcześniej” ‒ mówi Skoglund. Powszechnie przyjmuje się, że psy zostały udomowione co najmniej 15 000 lat temu. Nowe badanie sugeruje, ale nie udowadnia, że ​​udomowienie prawdopodobnie rozpoczęło się około 20 000 lat temu.

Mając tak wiele genomów, naukowcy mogli śledzić starożytne populacje psów, jak się przemieszczały i mieszały, i porównywać te zmiany z tymi w populacjach ludzkich. Czasami podróże psów są podobne do podróży ludzi.

Kiedy 10 000 lat temu rolnicy z Bliskiego Wschodu rozpoczęli ekspansję Europy, zabrali ze sobą psy, a zwierzęta, podobnie jak ich panowie, mieszały się z lokalną populacją. Ale historie ludzi i psów nie zawsze się pokrywały. Duży napływ ludzi ze stepów Rosji i Ukrainy 5000 lat temu doprowadził do trwałej zmiany w składzie genetycznym ludzi w Europie, ale nie psów. Badanie ujawniło również, że pochodzenie europejskich psów stało się znacznie mniej zróżnicowane w ciągu ostatnich 4000 lat, czyli okresu, w którym dokładne pobieranie próbek starożytnego ludzkiego DNA ujawniło mniejszy tumult.

Jak twierdzi Angela Perri, zooarcheolog z Durham University w Wielkiej Brytanii, przyczyna tej rozłąki pozostaje tajemnicą. „Czy był to przypadek wprowadzenia czegoś w rodzaju choroby? Preferencje kulturowe? Porzucić stare na rzecz nowego? ”. „Są to prawdopodobnie pytania kulturowe, na które analiza DNA nie jest w stanie odpowiedzieć”.

Ruchy ludzkie i preferencje kulturowe to nie jedyne wyjaśnienia zmian w pochodzeniu psów ‒ mówi Elinor Karlsson, genetyk ewolucyjny z University of Massachusetts Medical School w Worcester.

Greger Larson, współautor badania z Uniwersytetu Oksfordzkiego, powiedział: „Psy są naszym najstarszym i najbliższym zwierzęcym partnerem. Używanie DNA starożytnych psów pokazuje nam, jak daleko sięga nasza wspólna historia i ostatecznie pomoże nam zrozumieć, kiedy i gdzie ten głęboki związek się rozpoczął ”.

Odkrycie zostało opublikowane w czasopiśmie Science.