Maślak daglezjowy to zawleczony z Półkuli Zachodniej przedstawiciel rodziny maślakowatych o kontrowersyjnych walorach kulinarnych.
Owocniki maślaka daglezjowego wyrastają samotnie albo w grupach, blakną i wygładzają się z wiekiem.
Z grzybów rodzimych dla Polski najpodobniejszy do maślaka daglezjowego bywa borowiczak dęty Suillus clavipes. Jak wskazuje jego nazwa gatunkowa odznacza się on jednak pustym w środku czyli dętym trzonem. Poza tym mikoryzuje z modrzewiami.
Sezon
Maślak daglezjowy zawiązuje owocniki od lipca do października.Występowanie
Maślak daglezjowy wraz z jedlicą trafił do Europy, na wschodnie wybrzeża USA, do Ameryki Południowej oraz na Nową Zelandię. Pochodzi z Gór Skalistych, od płn. Meksyku po pd. Kanadę, jest jednym z najpospolitszych gatunków Montany oraz Idaho.
Trafia się zarówno w drzewostanach gospodarczych, jak i parkach, ogrodach czy szpalerach drzew przyulicznych, zawsze jednak pod daglezją.
Wygląd
Owocniki maślaka daglezjowego wyrastają samotnie albo w grupach, blakną i wygładzają się z wiekiem.
Pory ułożone promieniście, kanciaste, po ściśnięciu bordowe lub winno brązowe. U młodych owocników m. daglezjowego hymenofor okryty jest matową, białawą lub czerwonawą osłoną. U dojrzalszych okazów osłona spękana, zwisająca skrawkami z kapelusza.
Rurki 5-12 mm długości, zbiegają na trzon.
Kapelusz tak samo jak u pozostałych maślaków najpierw wypukły, potem wklęsły, do 15 cm średnicy, o 1-3 cm grubości, suchy w dotyku, a nie maślisty jak u większości rodzimych maślaków.
Trzon jędrny, pełny wewnątrz, 1-3 cm grubości a zwykle 6-12 cm długości, koloru żółtego z karmazynowymi smugami. Na nóżce delikatny pierścień, podobny do kłaczków wełny. U młodych egzemplarzy może lekko błękitnieć po uszkodzeniu u podstawy. Z wiekiem przestaje sinieć. Brak natomiast typowych dla wielu innych gatunków gruczołków na nóżce.
Miąższ jędrny, mięsisty, żółtawy, zazwyczaj nie przebarwia się po nacięciu, czasem tylko różowieje. Smak owocowy, słodko-kwaśny, przez wielu grzybiarzy uznawany za przykry. Aromat trudno wyczuwalny.
Wysyp spor barwy cynamonowej. Zarodniki półprzezroczyste, gładkie, elipsoidalne, osiągają 7-11 x 3-4 µm. Podstawki m. daglezjowego bywają zarówno dwu- jak i czterozarodnikowe.
Z grzybów rodzimych dla Polski najpodobniejszy do maślaka daglezjowego bywa borowiczak dęty Suillus clavipes. Jak wskazuje jego nazwa gatunkowa odznacza się on jednak pustym w środku czyli dętym trzonem. Poza tym mikoryzuje z modrzewiami.
Właściwości
Maślak daglezjowy to grzyb jadalny, aczkolwiek mało podobny do wybornego smaku krajowych maślaków. W owocnikach tego gatunku mogą gromadzić się taniny z daglezji.Zastosowanie
Maślak daglezjowy jest zbliżone do innych maślaków, choć z racji gorszego smaku nie zbierany aż tak chętnie. Trwają wytężone badania nad wykorzystaniem przypuszczalnych własności immunomodulacyjnych, przeciwbakteryjnych, cytotoksycznych oraz antyutleniających tegoż maślaka w medycynie akademickiej.Bibliografia
- Arora D. 1986. ; “Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi. ”; Ten Speed Press, Berkeley. ;
- Barranco P., Ocanas L., Cabrera L., Carmona M., Ocanas F., Gomez X., Rangel R. 2010. ; “Evaluation of antioxidant, immunomodulating, cytotoxic and antimicrobial properties of different strains of Basidiomycetes from Northeastern Mexico. ”; Journal of Medicinal Plants Research 4 (17): 1762–1769. ;
- Barroetaveña C., Cázares E., Rajchenberg M. 2007. ; “Ectomycorrhizal fungi associated with ponderosa pine and Douglas-fir: a comparison of species richness in native western North American forests and Patagonian plantations from Argentina. ”; Mycorrhiza 17 (5): 355-373. ;
- Evenson V. 1997. ; “Mushrooms of Colorado and the Southern Rocky Mountains. ”; Westcliffe Publishers. ;
- Klofac W. 2013. ; “A world-wide key to the genus Suillus. ”; Österreichische Zeitschrift für Pilzkunde 22: 211-278. ;
- Lavorato C. 1999. ; “Suillus nordamericani presenti in Calabria. ”; Pagine di Micologia 12: 31–49.;
- Miller H., Miller O. 2006. ; “North American mushrooms: a field guide to edible and inedible fungi.”; Falcon Guide, Guilford. ;
- Myra C-C., Grace L. 1986. ; “Mycorrhizal fungi of Pseudotsuga menziesii in the south island of New Zealand. ”; Soil Biology and Biochemistry 19 (3): 243-246. ;
- Nguyen N., Vellinga E., Bruns T., Kennedy P. 2016. ; “Phylogenetic assessment of global Suillus ITS sequences supports morphologically defined species and reveals synonymous and undescribed taxa. ”; Mycologia 108(6): 1216-1228. ;
- Roody W. 2003. ; “Mushrooms of West Virginia and the Central Appalachians. ”; University Press of Kentucky, Kentucky. ;
- Szczepkowski A., Olenderek T. 2017.; “Suillus lakei (Murrill) A. H. Sm. & Thiers (Boletales, Basidiomycota) in Poland: new data. ”; Acta Mycologica 52 (2): 1-6. ;
- Vasas G., Albert L. 1990. ; “Interesting fungi from Hungary. II. Basidiomycetes, Agaricales. ”; Annales Historico-Naturales Musei Nationalis Hungarici 82: 61-64. ;
- Weber N., Smith A. 1980. ; “The Mushroom Hunter’ s Field Guide. ”; University of Michigan Press, Ann Arbor.;
- Wojewoda W. 2003.; “Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. ”; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków. ;
- Wojewoda, W., Ławrynowicz, M., 2006. ; “Czerwona lista grzybów wielkoowocnikowych w Polsce. ”; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków. ;
- Zahradka F. 2005.; “ Hrib douglaskovy - Boletinus lakei v okoli Dubnan u Hodonina. ”; Mykologicky Sbornik 82 (1): 28-29.;
