Ponieważ
bażanty występujące w są mieszanką
podgatunków, poszczególne
osobniki różnią się między sobą tonem upierzenia, a samce obecnością lub brakiem białej obroży. Długość ciała tych mieści się w granicach od 60 do 80 cm, rozpiętość
skrzydeł 68 -80 cm, waga 1-1,5 kg. Samice są mniejsze, mają krótszy ogon i upierzenie szarobeżowe pokryte ciemniejszymi plamkami (doskonale zlewające się z otoczeniem, w którym wysiaduje), spód ciała prawie gładki. Samiec ma zieloną, z metalicznym połyskiem, głowę i szyję, dwa niewielkie czubki na potylicy. Wokół oczu duży obszar
skóry jest nagi, w
kolorze czerwonym. Na grzbiecie widnieje łuskowaty rysunek
piór, przód ciała ciemny, połyskujący.
Ogon bażanta jest długi, brązowy, z czarnymi, poprzecznymi pręgami.
- Biotop
- Występowanie
- Lęgi
- Pokarm
- Systematyka
- Galeria zdjęć
Bażant lubi tereny dość
wilgotne, gęste zarośla nadrzeczne, skraje pól uprawnych, skraje mniejszych
drzewostanów o gęstym podszycie, a także łany trzcin. Oprócz miejsc zapewniających schronienie wymaga również
drzew do nocowania i urozmaiconych żerowisk.
Bażant pochodzi z Azji. Jako cenny
gatunek łowny został aklimatyzowany w prawie całej Europie, Ameryce Północnej,
Japonii, na Hawajach, w
Nowej Zelandii. W
Polsce średnio liczny, liczniej utrzymuje się tylko w tych rejonach, w których znajduje się pod intensywną opieką myśliwych. Osiadły.
Gniazdo bażanta umiejscowione jest na ziemi, pod osłoną
traw lub
gałęzi, wysłane suchymi trawami.
Jaja składane są w połowie mają, jest ich na ogół 8-12. zdarzają się samice o osłabionym instynkcie lęgowym, które składają jaja w cudzych gniazdach lub gubią gdziekolwiek. Na ogół jednak kura siedzi na gnieździe wytrwale. Wysiadywanie trwa 24 dni. Młode wykluwają się po 22-27 dniach. W wieku 12 tygodni zaczynają sypiać na drzewach.
Bażant żywi się głównie
ziarnem i młodymi
roślinami, ale latem zjada także sporo
i innych
bezkręgowców, w tym takie
szkodniki upraw jak
stonka ziemniaczana czy
ślimaki.